"'Once upon a time
and a very good time it was'
Τι υπέροχος κι αστείος τρόπος
ν' αρχίσεις ένα μυθιστόρημα!"
Συμφωνώ γλυκιά μου,
εξάλλου Τζόυς είναι αυτός.
"Αστείος" όμως μόνο για σένα
που επιμένεις να βλέπεις τη ζωή σαν συναρπαστικό παραμύθι -
συναρπαστικά παραμύθια πιο σωστά,
που εκτυλίσσονται ταυτόχρονα
ώστε μόλις βαρεθείς το πρώτο
(θ' αντέξεις να ολοκληρώσεις δύο κεφάλαια;)
ν' αρχίσεις να πρωταγωνιστείς στο επόμενο.
Αλλά η Αλίκη μεγάλωσε πια,
δεν πέφτει σε πηγάδια,
και η Ωραία Κοιμωμένη
σταμάτησε να παίρνει hipnosedon,
και η Άριελ πέταξε την φανταχτερή ουρά της
κι άνοιξε ski-school στον Πόρο.
Επομένως μήπως θα έπρεπε
ν' αναλογιστείς -
σήμερα που 'χουμε και πανσέληνο
τις επόμενες κινήσεις σου;
Το κυπαρίσσι στον κήπο του γείτονα
μπορεί να σου κρύβει τη θέα της θάλασσας,
αλλά κανείς δεν σ' εμποδίζει
τώρα που μιλάμε
να πετάξεις το βιβλίο που κρατάς στα χέρια
(σε είδα να χασμουριέσαι πριν 1')
και να τρέξεις να βουτήξεις στα παγωμένα της νερά.
Αυτό δεν είναι ο έρωτας;
Να γίνεις ένα με ό,τι ποθείς;
Να χαθείς μέσα του;
Να μάθεις επιτέλους μια νέα γλώσσα
και να ξεχάσεις για λίγο
ότι το ρήμα πλήττω
γράφεται με δύο "τ";
"Να φορέσω το μπλε
ή το μαύρο μαγιό;"
~
από τη συλλογή Αυτοπροσωπογραφία του λευκού, Πατάκης, 2018
πηγή
συναρπαστικά παραμύθια πιο σωστά,
που εκτυλίσσονται ταυτόχρονα
ώστε μόλις βαρεθείς το πρώτο
(θ' αντέξεις να ολοκληρώσεις δύο κεφάλαια;)
ν' αρχίσεις να πρωταγωνιστείς στο επόμενο.
Αλλά η Αλίκη μεγάλωσε πια,
δεν πέφτει σε πηγάδια,
και η Ωραία Κοιμωμένη
σταμάτησε να παίρνει hipnosedon,
και η Άριελ πέταξε την φανταχτερή ουρά της
κι άνοιξε ski-school στον Πόρο.
Επομένως μήπως θα έπρεπε
ν' αναλογιστείς -
σήμερα που 'χουμε και πανσέληνο
τις επόμενες κινήσεις σου;
Το κυπαρίσσι στον κήπο του γείτονα
μπορεί να σου κρύβει τη θέα της θάλασσας,
αλλά κανείς δεν σ' εμποδίζει
τώρα που μιλάμε
να πετάξεις το βιβλίο που κρατάς στα χέρια
(σε είδα να χασμουριέσαι πριν 1')
και να τρέξεις να βουτήξεις στα παγωμένα της νερά.
Αυτό δεν είναι ο έρωτας;
Να γίνεις ένα με ό,τι ποθείς;
Να χαθείς μέσα του;
Να μάθεις επιτέλους μια νέα γλώσσα
και να ξεχάσεις για λίγο
ότι το ρήμα πλήττω
γράφεται με δύο "τ";
"Να φορέσω το μπλε
ή το μαύρο μαγιό;"
~
από τη συλλογή Αυτοπροσωπογραφία του λευκού, Πατάκης, 2018
πηγή
Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Οικονομικά και
Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία
στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές
συλλογές, με πιο πρόσφατη την Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού (2018) –
Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο
Ποίησης του Περιοδικού «Αναγνώστης» – και τέσσερις συλλογές δοκιμίων.
Τον Νοέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο του, Η ιστορία της δυτικής
φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού: από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά. Το
2015 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Το αίμα νερό
(αυτοβιογραφικό «μυθιστόρημα»). Ακολούθησε
το 2016 Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ και το 2020 το Τώρα θα μιλήσω
εγώ (αφήγημα για τον θάνατο της αδελφής του Μαρίνας από ηρωίνη). Έχει
μεταφράσει έργα κορυφαίων Αμερικανών και Ευρωπαίων ποιητών, όπως των
Walt Whitman, Ezra Pound, William Blake, John Ashberry, Zbigniew
Herbert, Fernando Pessoa, e.e.cummings, Michael Longley, Wallace Stevens
και Anne Carson. To 2013 κυκλοφόρησε η μετάφρασή του των Τεσσάρων
Κουαρτέτων του Τ.S.Eliot και πρόσφατα η μετάφραση της Άγονης γης,
σύνθεσης εμβληματικής στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ποιήματά του έχουν
μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και έργα του έχουν εκδοθεί στην
Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην
Ιρλανδία και στην Ισπανία. Διευθύνει το περιοδικό Ποιητική (εξαμηνιαίο
περιοδικό για την τέχνη της ποίησης, που εκδίδουν οι Εκδόσεις Πατάκη).
Διδάσκει ιστορία και πολιτική θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος,
δημιουργική γραφή στο ΕΑΠ και είναι υπεύθυνος εκδόσεων στις Εκδόσεις
Πατάκη.
