Το ρολόι στέκει στον τοίχο ατάραχο,
απέναντι σε μια φαντασία που ξεφλουδίζει την ημέρα
κι ύστερα – τις νύχτες –
παραμονεύει στους έρημους σταθμούς των τρένων.
Γύρω του, φωτογραφίες παλιές,
χαμόγελα βαπτισμένα σε απόλυτους αποχαιρετισμούς,
μια αγκαλιά να σκαρφαλώνει αθόρυβα στα μάτια μου
κι ύστερα –τις μοναχικές μου νύχτες-
να φυλλοροεί στην αρχή του χειμώνα.
Δεν έχω χρόνο… δεν έχω χρόνια…
μονάχα ένα ρολόι στον ξεβαμμένο τοίχο,
μια ανάμνηση από την πρόσκαιρη εκδρομή μου στο όνειρο
και – ίσως – λίγο αφρό απ’ το κύμα σου,
όπως έτρεχες βιαστική στη ζωή μου…
Οι νύχτες περνούν. Νύχτα και … πάλι νύχτα.
Η ανθισμένη μουσμουλιά υπαινίσσεται δυο χέρια που απλώνουν
την προσευχή τους κάθε ξημέρωμα,
με την αφηρημένη προέκτασή τους στο άπειρο.
Δεν περιμένω πολλά.
Η μόνη μου προσδοκία, να αλλάξω τους λεπτοδείκτες στο βλέμμα μου.
Να μη δείχνω ποτέ μεσάνυχτα,
να ‘ναι πάντα Σεπτέμβριος με βροχή από θάλασσα,
και στον μεγάλο, ακίνητο δείκτη
να φαίνεται το ανάστημά μου
από τη στιγμή που άρχισα το ταξίδι μου
μέχρι την αναρρίχησή μου στο έδαφος,
όπου συνεχίζω – υπερήφανος – να σέρνομαι…
πηγή
κι ύστερα –τις μοναχικές μου νύχτες-
να φυλλοροεί στην αρχή του χειμώνα.
Δεν έχω χρόνο… δεν έχω χρόνια…
μονάχα ένα ρολόι στον ξεβαμμένο τοίχο,
μια ανάμνηση από την πρόσκαιρη εκδρομή μου στο όνειρο
και – ίσως – λίγο αφρό απ’ το κύμα σου,
όπως έτρεχες βιαστική στη ζωή μου…
Οι νύχτες περνούν. Νύχτα και … πάλι νύχτα.
Η ανθισμένη μουσμουλιά υπαινίσσεται δυο χέρια που απλώνουν
την προσευχή τους κάθε ξημέρωμα,
με την αφηρημένη προέκτασή τους στο άπειρο.
Δεν περιμένω πολλά.
Η μόνη μου προσδοκία, να αλλάξω τους λεπτοδείκτες στο βλέμμα μου.
Να μη δείχνω ποτέ μεσάνυχτα,
να ‘ναι πάντα Σεπτέμβριος με βροχή από θάλασσα,
και στον μεγάλο, ακίνητο δείκτη
να φαίνεται το ανάστημά μου
από τη στιγμή που άρχισα το ταξίδι μου
μέχρι την αναρρίχησή μου στο έδαφος,
όπου συνεχίζω – υπερήφανος – να σέρνομαι…
πηγή
Ο Πέτρος Λυγίζος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα και η καταγωγή του είναι από την Ικαρία. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και για δύο χρόνια φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Είναι καθηγητής αρχαίας και νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 1998, με την ποιητική συλλογή «Συναστρίες αγάπης» εκδ. Κώδικας. Από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες: Τα ματωμένα ρόδα (2000). Αστυπάλαια (1999). Η Μουσική στα ρείθρα (2010). Ναύπλιος Έρωτας (2011). Η Λήκυθος με τις Μνήμες (2012). Η Αγωνία σε περίληψη (2014). Το μειδίαμα του Σωκράτη (2016) Έπαρση σε υποστολή (2021) και τα μυθιστορήματα: «η Μούσα», εκδ. Διώνη, 2000, «Όνειρα στην αιώρα», 2012, και «Το τελευταίο κύμα της θάλασσας», 2014, εκδ. Νότιος Άνεμος. Πηγή έμπνευσής του είναι ο άνθρωπος· ειδικότερα οι μύχιες σκέψεις του ή οι φαντασιώσεις που πηγάζουν από το υποσυνείδητο. Υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση.
