Πέτρος Λυγίζος, «Σε χρόνο μέλλοντα»

Θα ζω,
σημαίνει διατηρώ το εκκρεμές απέναντι
μέχρι να με υπνωτίσει,
μέχρι να αδειάσει το δωμάτιο της ζωής μου
από χρώματα ή πλανόδιους πωλητές ονείρων.

Θα ζήσω,
σημαίνει αποφάσισα να εξορκίσω τα νεανικά φεγγάρια μου
όταν πεισματικά χτυπούσαν την εξώπορτα του βλέμματός μου.
Μέλλον οριστικό, απόφαση στιγμιαία,
σαν τα αιφνίδια μυστικά που ομολογούμε τις νύχτες…

Θα έχω ζήσει,
σημαίνει πως θα έχουν γίνει οι λεπτομέρειες
ανάγκη…
πως η αποσιώπηση της αλήθειας θα έχει βρει τον δικό της κώδικα,
πως αναλφάβητοι έρωτες θα έχουν δώσει σχήμα στις ανταύγειες της αυγής.

Μεγαλώνω.
Και μαθαίνω από την αρχή τη Γραμματική της ζωής μου…
"Να Πέτρο, ένα όνειρο, να ένα άλλο…"
Θα διαβάσω μέχρι αργά…
εξακολουθητικά, ατέλειωτα, επώδυνα…
μέχρι να καταλάβω τους απαγορευμένους κανόνες,
μέχρι να καταλάβω πως κανένα μέλλον…
δεν είναι συντελεσμένο…
πηγή

Ο Πέτρος Λυγίζος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα και η καταγωγή του είναι από την Ικαρία. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και για δύο χρόνια φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Είναι καθηγητής αρχαίας και νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 1998, με την ποιητική συλλογή «Συναστρίες αγάπης» εκδ. Κώδικας. Από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες:  Τα ματωμένα ρόδα (2000).  Αστυπάλαια (1999). Η Μουσική στα ρείθρα (2010).  Ναύπλιος Έρωτας (2011). Η Λήκυθος με τις Μνήμες (2012).  Η Αγωνία σε περίληψη (2014). Το μειδίαμα του Σωκράτη (2016)  Έπαρση σε υποστολή (2021) και τα μυθιστορήματα: «η Μούσα», εκδ. Διώνη, 2000, «Όνειρα στην αιώρα», 2012, και «Το τελευταίο κύμα της θάλασσας», 2014, εκδ. Νότιος Άνεμος. Πηγή έμπνευσής του είναι ο άνθρωπος· ειδικότερα οι μύχιες σκέψεις του ή οι φαντασιώσεις που πηγάζουν από το υποσυνείδητο. Υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση.