Πέτρος Λυγίζος, «Μοναξιά»

Τυλίγομαι και απόψε στο κρησφύγετο μου
Έξω βρέχει κι η μνήμη μου
έχει τη μουσική που χρειάζεται.
Κάτω απ' το ξύλινο ταβάνι των προγόνων μου,
ανάμεσα σε σκισμένα λευκά χαρτιά ,
κρατώντας σφιχτά τη πέννα που δε μου χάρισες ποτέ,

σχεδιάζω σωσίβια λέμβο με αρχαίους κωπηλάτες
μιαν ανεμόσκαλα με θέα τον ουρανό
και-για φαντάσου -έναν άνθρωπο να με κρατά ...
~
από τη συλλογή  Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής, εκδ. το ανώνυμο βιβλίο, 2015

πηγή

Ο Πέτρος Λυγίζος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα και η καταγωγή του είναι από την Ικαρία. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και για δύο χρόνια φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Είναι καθηγητής αρχαίας και νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 1998, με την ποιητική συλλογή «Συναστρίες αγάπης» εκδ. Κώδικας. Από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες:  Τα ματωμένα ρόδα (2000).  Αστυπάλαια (1999). Η Μουσική στα ρείθρα (2010).  Ναύπλιος Έρωτας (2011). Η Λήκυθος με τις Μνήμες (2012).  Η Αγωνία σε περίληψη (2014). Το μειδίαμα του Σωκράτη (2016)  Έπαρση σε υποστολή (2021) και τα μυθιστορήματα: «η Μούσα», εκδ. Διώνη, 2000, «Όνειρα στην αιώρα», 2012, και «Το τελευταίο κύμα της θάλασσας», 2014, εκδ. Νότιος Άνεμος. Πηγή έμπνευσής του είναι ο άνθρωπος· ειδικότερα οι μύχιες σκέψεις του ή οι φαντασιώσεις που πηγάζουν από το υποσυνείδητο. Υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση.