Αντρέι Βοζνιεσένσκι (Andrei Voznesensky), «Στριπτίζ»

Για το νούμερο ουρλιάζω;
Ή οι προβολείς τα μάτια μου τα σφάζουν;

Εσάρπα και σάλι πετά κι όλες τις πούλιες
λες κι από πορτοκάλι πετάνε τις φλούδες.

Σαν τα πουλιά, βαρύ καημό στα μάτια κουβαλά
κι ο χορός λέγεται «στριπτίζ» στα αγγλικά.

Χορός τρομαχτικός. Στο μπαρ φαλακροί και χαλασμός.
Σα βδέλλες
φούσκωσαν με αίμα
τα ματάκια τα πιωμένα.

Ο κοκκινομάλλης αυτός – σαν να τον περίχυσε αυγού κροκός
βγαίνει σαν αερόσφυρα!
Ο άλλος σαν κοριός –
μ’ αποπληγία – φοβερός,
της αποκάλυψης βροντάει το σαξόφωνο!

Την κλίμακά σου καταριέμαι Οικουμένη
με Αριανό φως η γέφυρα λουσμένη

καταριέμαι
που με δέος λιγωμένη
η γυναίκα χύνει δάκρυα από την τζαζ συγκινημένη.

«Είστε Αμερική;» τη ρωτάω εγώ χαζά
κάθεται και το τσιγαράκι ανάβει νευρικά.

«Αγόρι –θα πει– καλέ τι προφορά είν’ αυτή!
Για μένα πες να φέρουνε μαρτίνι».
~
Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
πηγή