Φρανθίσκο δε Κεβέδο (Francisco Gómez de Quevedo y Santibáñez Villegas), «Ποιο ρίσκο αναλαμβάνεις όταν την ομορφιά παινεύεις ηλίθιων γυναικών»

Και ο ήλιος σού λέει ότι εγώ έχω ψεύτρα γλώσσα

και οι ουρανοί βοούν διαψεύδοντες χρησμούς μου:

Φωτάς και λάμπει η γης, και με τη γης κι ο νους μου.

Τ’ ακούει και το καντήλι, και θρηνεί με τα όσα

μου ψεύδη. Πίστεψες πως ροδαυγή είσαι ζώσα,

πως παίρνεις τσίμπλες και ύπνο από τους οφθαλμούς μου.

Ρ ο υ μ π ί ν ι σού ’πα ότ’ είναι ’κείνο που ο παπούς μου

για χ ε ί λ ι ή ρ ύ γ χ ο ς γνώριζε, που χάβει τόσα.

Τον πόθο σού άναψα τα δόντια να πουλήσεις –

σου τά ’πα  π έ ρ λ ε ς · των μαλλιών σου να τονίσω

το κάλλος – σ’ τά ’κανα  χ ρ υ σ ό ,  που τον ορύσσεις.

Μα αν είταν τα μαλλιά σου από χρυσάφι, πίσω

με φαλακρό θα σ’ άφηνα κρανίο να ζήσεις:

τις τρίχες θα σου εμάδαγα, ναν τις πουλήσω!...

~

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
πηγή

𝓜𝓅𝒶𝓂𝓅𝒾𝓈 𝓚𝒾𝓇𝒾𝒶𝓀𝒾𝒹𝒾𝓈