Γιάννης Ζελιαναίος, «Αυτό το ποίημα είναι για σένα»

 Αυτό το ποίημα είναι για σένα

που τρελαίνεσαι πριν πέσεις στο κρεβάτι

και μουρμουράει η γυναίκα σου για τους απλήρωτους λογαριασμούς

και τρελαίνεται η μάνα σου για τις αδιόρθωτες συμπεριφορές σου

και σου μιλάνε οι φίλοι σου για τις ακάθαρτες σιωπές.

Αυτό το ποίημα είναι για ‘κείνους που μαύρισαν τα χέρια τους

και πίνουν ούζα στου καφενείου την πληρωμή,

που σταυρώνονται στους πάγκους για τρεις κι εξήντα

και τους γαμούν οι τράγοι της πολιτικής,

τα κωλόπαιδα με τις σιδερωμένες γραβάτες.

Αυτό το ποίημα είναι γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν

τους γραφιάδες των free press

‘κείνους που λέν’ τι όμορφα είναι τα βράδια της πόλης

γιατί ποτέ δεν άνοιξαν φάκελο με λογαριασμό

γιατί η μάνα ξεσκάτιζε τα βρακιά τους απ’ τα ερασιτεχνικά μεθύσια

και ο πατέρας φρόντιζε τα πλυμένα τους αρχίδια.

Αυτό το ποίημα είναι για τους μαλάκες ποιητές

που νόμιζαν πως τα λόγια είναι δυο ποτάμια.

Που δε ρόζιασαν ποτέ τους τις παλάμες

και γίνανε το λουρί ενός ατάλαντου.

Για τα Παρίσια τους

και τις αγύμναστες κωλοτρυπίδες τους

για τους μπαμπάδες στρατηγούς τους

και τις γιαγιάδες νταβατζήδες τους

για τα ποτά των 10 ευρώ τους στα μπαρ της γελοιότητας

για το βυζί της μάνας τους που έγινε εικονοστάσι

και τα ημερωμένα μεσημεριάτικα πρωινά τους

που δεν υπήρχε ποτέ το ξυπνητήρι.

Αυτό το ποίημα είναι για

τους πενηντάρηδες οικοδόμους

που πίνουν ό,τι βρουν μπροστά τους

μονάχα για να σταματήσουν τα χρόνια

και τις γυναίκες τους που μετράν τις δεκάρες στα μπακάλικα της γειτονιάς

μην τυχόν και φάνε ξύλο το βράδυ.

Αυτό το ποίημα είναι για τους χαρτογιακάδες

που έπιασαν τον παπά απ’ τα αρχίδια

και τους παπάδες που έγιναν αρχίδια.

Αυτό το ποίημα είναι για τούτη την πόλη

που δεν κατάλαβε ποτέ από που της ήρθε

και βολεύεται με τα ίδια σκατά

εδώ και κάποιες δεκαετίες

και θα βολεύεται για χρόνια ακόμη.

Καθώς οι σκύλες θα γαβγίζουν τα βράδια

οι μπεκρήδες θα μετράνε ατυχία

και τ’ αποτσίγαρα θα χορεύουν κλακέτες

πάνω στον ίδιο ρυθμό του θανάτου.

~

"Ο Διάβολος πάνω σε Στρατσόχαρτο",  εκδόσεις Ενδυμίων

πηγή η ιστοσελίδα του ποιητή

Ο Γιάννης Ζελιαναίος γεννήθηκε τον Γενάρη του άσωτου έτους 1978. Υπήρξε αρθρογράφος σε πολλά μουσικά sites, αποκλειστικός φωτογράφος του συγκροτήματος «Διάφανα Κρίνα» για πολλά χρόνια, δισκοθέτης, φανζινάς, υπάλληλος δισκοπωλείου και πολλά άλλα επαγγέλματα που ευτυχώς έκανε για να βιοποριστεί. Ποιήματα και κείμενά του έχουν χρησιμοποιηθεί για θεατρικές παραστάσεις, opening acts και άλλα πολλά. Την περίοδο 2012-2017 ήταν συνεκδότης  μαζί με την Γιώτα Παναγιώτου στις εκδόσεις Straw Dogs όπου κυκλοφορεί και το ομότιτλο περιοδικό τέχνης με έδρα του την Κύπρο. Για ένα χρόνο (2015-2016) αρθρογραφούσε στο πολιτιστικό ένθετο «Ηδύφωνο» της κυριακάτικης «Σημερινής» κρατώντας την δική του μουσική στήλη με τίτλο «Ο Ήχος της Μουσικής». Είναι βασικός συνεργάτης της Τεθλασμένης Ψηφιακής Βιβλιοθήκης, bibliotheque.gr. Ζει κι εργάζεται ως δισκοθέτης στην Λευκωσία. Τίτλοι βιβλίων: Καλώς ήρθες χειμώνα, γραφιά της νιότης μας (Εριφύλη, 2004). Άννα (Εριφύλη, 2005). Ο διάβολος πάνω σε στρατσόχαρτο (Ενδυμίων, 2009). Μακάριοι οι σκύλοι του οινοπνεύματος (Straw Dogs, 2016). Ο διάβολος πάνω σε στρατσόχαρτο (Straw Dogs, 2016). Caraytoktonia (Bibliotheque, 2018)

Η ιστοσελίδα του ποιητή yianniszelianaios.blogspot.com