Γιάννης Αγγελάκας, «Η αυτοκρατορία των ανάπηρων»

Κοιτάζομαι προσεχτικά στον καθρέφτη.
Ένα μεταλλικό πολύχρωμο ελατήριο
στη θέση της γλώσσας
μπαινοβγαίνει ρυθμικά μέσα-έξω στο στόμα μου.
Όσο το παρατηρώ τόσο ομορφότερο μου φαίνεται
διαλύοντας και τις τελευταίες υποψίες μου.

Θεέ μου εκείνο το σαρκώδες τερατούργημα που μου χάρισες

ναι και καλά γλώσσα

το ξεφορτώθηκα.

Όταν δεν το χρειάζεται κανείς καλύτερα να το κόβει.

Στην αρχή σού φαίνεται άβολο

αλλ’ όμως σαν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη

χίλιες φορές πιο όμορφος πιο ελαφρύς

αποζημιώνεσαι για τα καλά.

Περνάω όλες σχεδόν τις ελεύθερες ώρες μου μπροστά στον καθρέφτη.

Κοιτάζοντας κάθε καινούργιο μου εξάρτημα

το διασκεδάζω μέχρι να εξαντληθώ πραγματικά.

Τα μάτια μου αναβοσβήνουν χρώματα

με τα πρωτότυπα εσωτερικά τους φωτοκύτταρα.

Δεν δακρύζουν πια

έχε γεια αποκρουστικό πρώην βάσανο.

Με τους ακουστικούς ηλεκτρονικούς ρυθμιστές μου

τ’ απογεύματα

ανεβάζω την ένταση όλων αυτών των χαρούμενων ήχων

που στέλνουν στ’ αυτιά μου

οι γλυκόγκριζοι καμπούρηδες απ’ το δρόμο

καθώς βολτάρουν με τ’ ανοξείδωτα κουρδιστά ποδαράκια τους

ανοιγοκλείνοντας μαγνητικά βλέφαρα

τιτιβίζοντας σα σεληνιακά πτηνά με τα γλωσσικά τους ελατήρια.

Δεν μπορώ να το κρύψω.

Νοιώθω την τέλεια έξαψη του να μη μπορώ να ’μαι πια δυστυχισμένος.

Ζω σε μια γλυκιά πατρίδα.

Ζω στην Αυτοκρατορία των Ανάπηρων.

~

Από τη συλλογή Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι (1995)

πηγή

 

Ο Γιάννης Αγγελάκας (Νεάπολη Θεσσαλονίκης, 1959) είναι τραγουδιστής, στιχουργός, μουσικός και ποιητής. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Τρύπες, από το 1983 ως το 2001. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, ακολούθησε σόλο μουσική καριέρα. Τα εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη μουσική των Beatles, Rolling Stones, Pink Floyd καθώς και του David Bowie. Παράλληλα, εκείνη την εποχή η Νεάπολη προσέφερε εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη μιας ζωντανής ροκ, μέταλ και πανκ σκηνής, με πολλά νέα άτομα να δημιουργούν αυτοσχέδια μουσικά συγκροτήματα και να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον κόσμο του νέου, αντικομφορμιστικού και πολιτικοποιημένου αυτού ήχου. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Αγγελάκας απέκτησε τις βάσεις της μουσικής του παιδείας και το 1983 δημιούργησε τελικά μαζί με τον φίλο του, Γιώργο Καρρά, τις Τρύπες. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι και Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;), οι οποίες συνοδεύονται από δικά του σκίτσα. Το 2000 κυκλοφορεί το βιβλίο Για την καρδιά ενός κτήνους 1985-2000 που περιέχει όλους τους στίχους του, καθώς και συνεντεύξεις.