Ο κάθε άνθρωπος έχει το βυθό του.
Είναι το μέρος εκείνο που νιώθει
περισσότερη σιγουριά για τον εαυτό του,
περισσότερη ασφάλεια.
Εκεί που ο χρόνος σταματάει και
τίποτα δεν είναι αρκετό για να σε κάνει να γυρίσεις πίσω,
στην επιφάνεια.
Ο δικός μου βυθός δεν είναι θαλάσσιος,
είναι φτιαγμένος από αποτυχίες.
Τα κύματά του δεν είναι υγρά από τη θάλασσα,
είναι υγρά από τα δάκρυά μου.
Η οικογένειά μου δεν είναι δελφίνια που χαμογελάνε,
είναι πελώρια κάγκελα που φυλακίζουν.
Κι η μοναξιά…
Κι η μοναξιά δεν υπάρχει πια ούτε ως υποψία πόθου.
Η Ιωάννα Λιούτσια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το1992 και είναι απόφοιτη του τμήματος Θεάτρου ΑΠΘ (κατεύθυνση Σκηνοθεσίας), του τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας ΑΠΘ με ειδίκευση Ιστορία Τέχνης και της Ανωτέρας Δραματικής σχολής Σύγχρονο Θέατρο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο "Τη μοναξιά και τους ανθρώπους να φοβάσαι" απέσπασε το Β' βραβείο στον διαγωνισμό συγγραφής θεατρικού έργου του ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου (2014), και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Αρθρογραφεί σε sites και περιοδικά από το 2012. Μιλά αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά. Τίτλοι βιβλίων: Συνομιλίες σε Μη+ (Ars Poetica, 2013). Αρρυθμίες (mystory, 2016). Η σιωπή σε δύο χώρους (Οροπέδιο, 2018)