Έκτωρ Κακναβάτος, «Του έρωτα»

1
Με κούρσεψαν τα χρώματα
Ο ιδρώτας στη μασχάλη σου είναι μπλε
Λιθρίνι μες στον κόλπο σου πως σπαρταράω
Για το κίτρινο
Ω η έκρηξη στο τυρκουάζ στο χρυσαφί
Όταν σου λύνω την ταινία τ’ ουρανού
Και τρέμω για το άσπρο που ενεδρεύει…

2
Ω πόσο, πόσο ήσουν ωραία
Που σπαρταρούσες
Ζαρκάδια που τα βίτσιζε ο πόθος μας
Χοροπηδούσαν τα φιλιά μου στις μασχάλες σου
Καλπάζανε που σπαρταρούσες.

3
Το κορμί σου εύξεινος λόγος του νερού
Κι η γλώσσα μου καρίνα
Να μελετά τα ρεύματα
Να μιλάει με υφάλους.
Το κορμί σου Όργανο του αγέρα
Κιθάρα του Θεού
Οι χορδές μου λιώνουνε τα δάχτυλα
Μα κρούω, κρούω και μου μιλά
Ότι εντός του κάτι αθανατίζεται.

4
Ήσουν η έξαψη του ακόντιου
Το ρίγος του σαν ήτανε να τιναχτεί
Η λάμψη του μες στον αγέρα ήσουν
Καρφωμένη τώρα μέσα μου
Ως τρέμει το καρυόφυλλο
Συνέχεια τρέμεις
Κι εγώ στη μέθην όλος.

5
Εγώ είμαι της θύελλας
Γι’ αυτό σ’ αγαπώ
Είμαι της λαίλαπας
Γι’ αυτό σ’ αγαπώ
Είναι που εντός μου είσαι η δίνη
Είναι που έσπασες τον άξονα
Που κράταγε την τάξη
Κι όλα γίναν ιαχές
Νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα
Γι’ αυτό σ’ αγαπώ….
...............................................................................
8
Ω αρπίστρια του νου μου
Στις φλέβες μου άπιαστη σαϊτα
Σαν με κοιτάζεις.

9
Τι βουητό βυθού
Τι έλξη στο λαβύρινθό μου
Τ’ όνομά σου.

10
Στο κούφιο χώμα μου
Τ’ άγιο τ’ απάτητο
Τ’ αχνάρι που άφησες, η λάρνακά μου.

11
Λες τον έρωτα δεσμώτη
Λέω τον έρωτα λυόμενο
Ο ένας καταπάνω του αλλουνού
Για τράκο κίνησαν οι δυο κουρσάροι.

12
Άμοιρη δεν το ‘ξερες
Που ήμουνα γυάλινος
Πως θα γινόμουν θρύψαλα
Πριν καν με αγγίσεις.
πηγή

 

Ο Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, Πειραιάς, 1920 - Αθήνα 2010) ήταν Έλληνας υπερρεαλιστής ποιητής. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Φούγκα". Στα χρόνια που μεσολάβησαν έως το δεύτερο έργο του ("Διασπορά", 1961) βίωσε την εμπειρία της εποχής: συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στα χρόνια του Εμφυλίου. Τα ποιήματα του Έκτορα Κακναβάτου συνδυάζουν με ιδιοφυή τρόπο τον υπερρεαλισμό με την πολιτική ποίηση, με έντονες επιρροές από τα μαθηματικά και τις θεωρίες του χάους. Το ποιητικό έργο του υπήρξε συνεχές και αμετακίνητο στις προθέσεις του. Εξέδωσε τις συλλογές: "Φούγκα" (1943), "Διασπορά" (1961), "Η κλίμακα του λίθου" (1977), "Τετραψήφιο" (1971), "Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή" (1972), "Διήγηση" (1974), "Οδός Λαιστρυγόνων" (1978), "Τα μαχαίρια της Κίρκης" (1981), "Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας" (1981), "In Perpetuum" (1983) "Κιβώτιο ταχυτήτων" (1987), οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους, το 1990, από τις εκδόσεις 'Αγρα ("Ποιήματα 1943-1974" και "Ποιήματα 1978-1987"), και επανεκδόθηκαν σε ενιαίο τόμο τον Ιούλιο του 2010, "Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός" (1995), "Χαοτικά Ι" (1997), "Ακαρεί" (2001), "Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες" (2001) και "Στα πρόσω ιαχής" (2005), και τον τόμο δοκιμίων "Βραχέα και μακρά: Για την ποίηση: γλώσσα και λόγος" (2005).