Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Κατερίνα Μήλιου, «Δάκρυα»

Περίσσεψαν τα δάκρυα
κι ο θυμός.
Βούλιαξε η παραίτηση
στο ποτισμένο και
σκαμμένο δέρμα.
Σπόροι σκορπίστηκαν
δώθε κείθε,
συντάραξαν με το
άνοιγμά τους αυτό που
μας κρατούσε.
Ζωντάνεψε μέσα μας
η ορμή που
φυλάγαμε για τις
δύσκολες μέρες.
Σάλεψαν τα μέλη μας,
οι αισθήσεις οξύνθηκαν.
Οι αντίπαλοι νόμιζαν
πως είμασταν έτοιμοι
για πόλεμο.
Εμείς, στεκόμασταν
εκεί απέναντι,
στη μέση
ενός κόσμου
που πάντα χωρίζαμε για
να διεκδικήσουμε.
Παλεύαμε,
εκεί που ενώνονται
γη κι ουρανός
κι ανταρριάζονται.
Να τους μιμηθούμε
θέλαμε,
να ‘μαστε οι αγαπημένοι
τους, οι εκλεκτοί.
Να μη χωράει κανένας άλλος
ανάμεσά τους,
να τον εξολοθρεύσουμε.
Αυτόν, τον αδελφό,
με την ίδια μοίρα,
με τα ίδια πάθη,
τους ίδιους φόβους.
Με μίσος, τον
αγαπούσαμε παράφορα.
Εχθρό, σκοτωμένο
τον επιθυμούσαμε, να
καταρρέουμε,
ο ένας μέσα στον άλλον.
Εικόνες ανθρωποφαγίας που
αρνηθήκαμε,
καθώς,
εκεί απέναντι
που στεκόμασταν….
………
Περίσσευαν τα δάκρυα,
απ’ την αρχή του Χρόνου.
Σταλακτίτες,
σμίλευαν
υπέροχα τοπία,
πρόσωπα
καλυμμένα με ίζημα,
πετρωμένα. ……
……..
τα είδαμε
για πρώτη φορά πως
συνεχίζουν να στάζουν
δάκρυα,
τα δικά μας δάκρυα.
Για πρώτη φορά,
τα νιώσαμε
στα δικά μας πρόσωπα.

Δάκρυα που περίσσευαν από/
για τη δημιουργία του Κόσμου.

Η Κατερίνα Μήλιου γεννήθηκε στην Αυστραλία. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κοζάνη και τα εφηβικά της στη Θεσσαλονίκη στην περίοδο που ήκμασαν τα πρώτα μπαράκια, οι μεγάλες νύχτες και οι παρέες μέσα σ' ένα ερωτικό κλίμα ζωντάνιας, πρωτοπόρων καλλιτεχνικών ρευμάτων, πολιτικών και υπαρξιακών προβληματισμών. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση από τα πρώτα εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε ψυχολογία. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε κλινική ψυχολογία στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Sheffield. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές. Χαρακτηρίστηκε ως "κατ' εξοχή λυρική ποιήτρια". Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Αθήνα, στην Ψυχολογική Αξιολόγηση και έκανε σεμινάρια σε σχολές γονέων, στην ψυχοθεραπεία και στην ψυχανάλυση. Eργάζεται ιδιωτικά, τόσο στο χώρο της ψυχολογικής αξιολόγησης όσο και στην ψυχοθεραπεία και πάντα συμπορεύεται με την τέχνη. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Νύχτες, έρωτες, πόνοι (1988). Προσοχή στις παράξενες νύχτες (2017). Τρεις ιστορίες χωρίς τέλος ή Τρία (1986). Η πόλη ήταν μυθική (2011). Οι προβλητικές δοκιμασίες θεματικής αντίληψης ενηλίκων και παιδιών (2013). Οι προβλητικές δοκιμασίες θεματικής αντίληψης ενηλίκων, εφήβων και παιδιών (2020).

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης