Κατερίνα Μήλιου, «Μόνο αυτό»

Μπροστά στην καταστροφή

δεν σιωπήσαμε.

Το φθαρτό του σώματος,

των πράξεων, της ζωής μας

δεν θρηνήσαμε.

Ο θυμός θαρρήσαμε

μας δίνει δύναμη

να πετάξουμε

από πάνω μας

τη δυστυχία,

να την κολλήσουμε

στο δέρμα άλλων.

Εκεί να την χλευάσουμε

ν’ αναζητήσουμε ευθύνες,

εχθρούς,

αυτούς που

δεν έπραξαν ως έπρεπε,

να τους τιμωρήσουμε,

το κεφάλι τους

να ζητήσουμε

επί πίνακι.

Αφήνουμε τα νεκρά σώματα

μόνα τους

να υποστούν τη φθορά τους,

το κλάμμα τους

καλύπτεται

απ’ τους διαξιφισμούς μας.

Δεν αντέχουμε να το ακούμε

Δεν αντέχουμε ν’ ακούσουμε

το δικό μας κλάμμα.

Δεν αντέχουμε να διορθώσουμε

τίποτα.

Στο επί πίνακι κεφάλι

που ζητάμε

βλέπουμε το δικό μας

και

κλείνουμε τα μάτια.

Φωνάζουμε ακατάπαυστα,

ο θόρυβος τα σκεπάζει όλα.

Δεν αντέχουμε τη σιωπή

κι όσα μας ψιθυρίζει.

Μόνο να σιωπούσαμε

ν’ ακούσουμε.

Μόνο να θρηνούσαμε,

βουβά

να νιώσουμε.

Ο θόρυβος τα σκεπάζει,

όσα μας σπαράζουν,

όλους μας σπαράζουν,

τη γη μας σπαράζουν.

Μόνο χωρίς φωνές

να μπορούσαμε

απ’ το βάθρο να κατεβάσουμε

όσα μας φθείρουν

πέραντου αναπόφευκτου φθαρτού μας

και στη θέση τους

να μην ανεβάσουμε τίποτα.

Μόνο τη ζωή μας

να τιμήσουμε

κι αυτή των άλλων

Χωρίς μεγαλόστομες «αλήθειες»

τάχα ότι γνωρίζουμε

εμείς κι όχι οι άλλοι,

ν’ αποδεχθούμε

την άγνοιά μας.

Στη διεύρυνση των

πεπερασμένων γνώσεών μας

να προσφύγουμε.

Μόνο χωρίς φωνές

να σκύβαμε το κεφάλι

να γνωρίσουμε εμάς,

τον άλλον,

τον κόσμο μας

να κατανοήσουμε,

να σκύβαμε το κεφάλι

όχι από ταπείνωση,

από σεβασμό

στη ζωή μας και

σ’ αυτή των άλλων.

Μόνο να σκύβαμε το κεφάλι

με σεβασμό

στη ζωή.

Μόνο αυτό!

Ίσως θα ήταν αρκετό

πηγή 

Η Κατερίνα Μήλιου γεννήθηκε στην Αυστραλία. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κοζάνη και τα εφηβικά της στη Θεσσαλονίκη στην περίοδο που ήκμασαν τα πρώτα μπαράκια, οι μεγάλες νύχτες και οι παρέες μέσα σ' ένα ερωτικό κλίμα ζωντάνιας, πρωτοπόρων καλλιτεχνικών ρευμάτων, πολιτικών και υπαρξιακών προβληματισμών. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση από τα πρώτα εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε ψυχολογία. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε κλινική ψυχολογία στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Sheffield. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές. Χαρακτηρίστηκε ως "κατ' εξοχή λυρική ποιήτρια". Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Αθήνα, στην Ψυχολογική Αξιολόγηση και έκανε σεμινάρια σε σχολές γονέων, στην ψυχοθεραπεία και στην ψυχανάλυση. Eργάζεται ιδιωτικά, τόσο στο χώρο της ψυχολογικής αξιολόγησης όσο και στην ψυχοθεραπεία και πάντα συμπορεύεται με την τέχνη. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Νύχτες, έρωτες, πόνοι (1988). Προσοχή στις παράξενες νύχτες (2017). Τρεις ιστορίες χωρίς τέλος ή Τρία (1986). Η πόλη ήταν μυθική (2011). Οι προβλητικές δοκιμασίες θεματικής αντίληψης ενηλίκων και παιδιών (2013). Οι προβλητικές δοκιμασίες θεματικής αντίληψης ενηλίκων, εφήβων και παιδιών (2020).