Έχτισε το σπιτάκι του
τα θεμέλιά του, τις πέτρες του,
τους τοίχους του,
τη στέγη του,
το τζάκι του και τον καπνό,
τη θέα του απ’ το παραθύρι.
Έφκιαξε τον κήπο του,
το φράχτη του,
το θυμάρι του,
το σκουλήκι του,
τη βραδινή δροσιά του.
Ξεχέρσωσε
ένα κομμάτι ουρανό πάνω απ’ το κεφάλι του.
Και τύλιξε τον κήπο μες στον ουρανό
το σπίτι μες στον κήπο
κι όλα μαζί σ’ ένα μαντίλι
και βγήκε μόνος
σαν αρκτική αλεπού
στην παγερή
ατέλειωτη
βροχή
μέσα στον κόσμο.
~
μτφρ. Σπύρος Τσακνιάς
