Αργύρης Εφταλιώτης, «Νανούρισμα»

Έλ' αγεράκι του βουνού και γλυκοδρόσισέ το,
κατέβ' αχτίδα τ' ουρανού και γλυκοχάιδεψέ το.
Nάνι, νάνι το μωρό μου,
πάρε, ύπνε, τ' ακριβό μου.

Στ' αγγελικό του πρόσωπο της Παναγιάς η χάρη
και του παιδιού της ο σταυρός στα στήθια του καμάρι.
Nάνι, νάνι στο μαντρί σου,
λαγιαρνάκι μου, κοιμήσου.

Tα όνειρ' ας κατέβουνε χρυσά και μυρωμένα
ν' ανθοβολούν στα χείλη σου χαμόγελα σπαρμένα.
Nάνι, νάνι τ' αγγελούδι,
νάνι, αμύριστο λουλούδι.

Λάτε, τρυγόνες, πείτε μου, τί λέτε στ' ακριβά σας,
το βράδι σαν τα παίρνετε στα μαλακά φτερά σας.
Nάνι, νάνι τ' αργυρό μου,
πάρε, ύπνε, τ' ακριβό μου.

Aν λέτε πως τρελαίνεστε, εγώ να πω πεθαίνω,
γιατί σεις τα 'χετε πολλά κι εγώ 'να το καημένο.
Nάνι, νάνι το μωρό μου,
νάνι το μονάκριβό μου.
~
Αργύρης Εφταλιώτης, Άπαντα, επιμ. Γ. Βαλέτας, Eκδόσεις Πηγής, Αθήνα 1952

πηγή

 

Το Αργύρης Εφταλιώτης ( Μήθυμνα Λέσβου, 1849 – Αντίμπ (Antibes) νότια Γαλλία 1923) είναι το φιλολογικό ψευδώνυμο του λογοτέχνη Κλεάνθη Μιχαηλίδη. Η πρώτη εμφάνιση του Εφταλιώτη στα γράμματα σημειώνεται με τη συμμετοχή του στον «Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό» του 1889, όπου η ποιητική συλλογή του «Τραγούδια του ξενητεμένου» βραβεύθηκε και απέσπασε τον έπαινο της κριτικής επιτροπής, αφού το πρώτο βραβείο το κέρδισε ο Κωστής Παλαμάς με το ποίημα «Ύμνος εις την Αθηνάν». Το ψευδώνυμο του ποιητή είναι απόρροια της νοσταλγίας του: Προέρχεται από την Εφταλού', παραθαλάσσια τοποθεσία και σήμερα οικισμό στις βορειότερες ακτές της Λέσβου (το όνομα προέρχεται από το «Ευθαλού» = ευ + θάλλω, δηλαδή «πρασινίζω καλά»). Μάλιστα, στην Ευθαλού αγόρασε αργότερα, επηρεασμένος, ένα κτήμα για να ηρεμεί ο Ηλίας Βενέζης.  [Βιογραφία]