Μες στα γλυκά σου μάτια
ο Έρως κατοικάει,
και τα κινήματά τους
ως θέλει διοικάει,
Τα διάλεξε σαγίτες,
δοξάρια τρομερά,
μ' αυτά καρδιές πληγώνει
σκληρά, φαρμακερά.
Αλλοίμονο σ' εκείνον
όπου να καυχηθή,
σε ταύτα ν' αντικρύση
χωρίς να πληγωθή.
Ευτύς ο Έρως τότες
μ' ακράτητην οργή,
θανατερή του ανοίγει
στα στήθια την πληγή.
Φλόγες φωτιές και λαύρες,
με αναστεναγμούς,
μες στην καρδιά του ανάφτει
δεινούς παραδαρμούς.
Δάκρυα, κλαϋμούς και πάθια
βαρειά του προξενάει,
και με μυρίους τρόπους
τον κατατυραννάει.
Τον βλέπει στα δεσμά του,
τους πόνους του θωρεί,
και να τους αβγατήση
το πώς ζητάει να βρη.
Μ' αυτά τα άρματά του
και με πολλήν ορμή,
σημάδεψε κι εμένα
να κάμη δοκιμή.
Αλλά μ' ελεημονήθη
η Χλόη η καλή,
κι ο Έρως αφοντότε
γελώντας μου μιλεί.
ο Έρως κατοικάει,
και τα κινήματά τους
ως θέλει διοικάει,
Τα διάλεξε σαγίτες,
δοξάρια τρομερά,
μ' αυτά καρδιές πληγώνει
σκληρά, φαρμακερά.
Αλλοίμονο σ' εκείνον
όπου να καυχηθή,
σε ταύτα ν' αντικρύση
χωρίς να πληγωθή.
Ευτύς ο Έρως τότες
μ' ακράτητην οργή,
θανατερή του ανοίγει
στα στήθια την πληγή.
Φλόγες φωτιές και λαύρες,
με αναστεναγμούς,
μες στην καρδιά του ανάφτει
δεινούς παραδαρμούς.
Δάκρυα, κλαϋμούς και πάθια
βαρειά του προξενάει,
και με μυρίους τρόπους
τον κατατυραννάει.
Τον βλέπει στα δεσμά του,
τους πόνους του θωρεί,
και να τους αβγατήση
το πώς ζητάει να βρη.
Μ' αυτά τα άρματά του
και με πολλήν ορμή,
σημάδεψε κι εμένα
να κάμη δοκιμή.
Αλλά μ' ελεημονήθη
η Χλόη η καλή,
κι ο Έρως αφοντότε
γελώντας μου μιλεί.
Ο Γιάννης Βηλαράς (Κύθηρα, 1771 - Τσεπέλοβο Ζαγορίου Ιωαννίνων, 1823) ήταν λυρικός και σατιρικός ποιητής και πεζογράφος, με σημαντική συνεισφορά στο γλωσσικό ζήτημα. Ασκούσε το επάγγελμα του γιατρού. Ο Γιάννης Βηλαράς ήταν από τους πρώτους ποιητές της νεοελληνικής ιστορίας και θεμελίωσε τις βάσεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Υποστήριζε τον δημοτικισμό αλλά και τον πατριωτισμό χωρίς συμβιβασμούς (αφού χρησιμοποιούσε την δημοτική και όχι την κοινή ελληνική γλώσσα) και επίσης εναντιωνόταν στην ιστορική ορθογραφία (τόνοι, πνεύματα και ομόηχα φωνήεντα). Έγραφε στίχους με πολύ μεγάλη ευκολία και αγωνιζόταν για την αναγέννηση του ελληνικού έθνους με όλες του τις δυνάμεις. Το πιο γνωστό του έργο, Ρομεηκη γλοσα, το οποίο αφιέρωσε στον προσωπικό του φίλο Αθανάσιο Ψαλίδα, τυπώθηκε στην Κέρκυρα το 1814, μέσα στο οποίο είναι διατυπωμένες οι γλωσσικές και ορθογραφικές του πεποιθήσεις οι οποίες ήταν πολύ ριζοσπαστικές όχι μόνο για την εποχή εκείνη αλλά και σήμερα αφού κατάργησε την ιστορική ορθογραφία και πρότεινε την φωνητική ορθογραφία, και τις οποίες εφάρμοσε σε μερικά ποιήματα αλλά και σε δυο μεταφράσεις κλασικών έργων. Η γραμματική του αναπτυσσόταν σε χώρο δυο σελίδων. Επίσης έγραφε διδακτικά κείμενα,επιστολές,γλωσσικά δοκίμια και άλλες διατριβές ενώ μετέφρασε κείμενα στην δημοτική γλώσσα. [Βιογραφία]
