Σαλβατόρε Κουαζίμοντο (Salvatore Quasimodo), «Μυκήνες»

Στων Μυκηνών το δρόμο το δενδρόφυτο
με ευκάλυπτους μπορείς να βρεις προβατίσιο
τυρί και κρασί ρετσινάτο «Στην ωραία Ελένη
του Μενελάου», ένα πανδοχείο
που ξεστρατίζει τη σκέψη απ' το αίμα
των Ατρειδών. Το βασιλικό σου μέγαρο, Αγαμέμνονα,
έγινε καταφύγιο κακούργων κάτω απ' το όρος
Ζάρα - βράχος λείος
με ρίζες κάθετες πάνω από λοξά
βάραθρα. Οι ποιητές μιλούν πολύ

για σένα, την επινόηση του εγκλήματoς

στο κλονισμένο σπίτι σου

την επικήδεια παραφορά της Ηλέκτρας:

δέκα χρόνια έθρεψε με το μάτι

του φύλου το μακρινό αδελφό

στη μητροκτονία' μιλούν οι δόλιοι

της λογικής της βασίλισσας,

η σύζυγος του απόντα στρατιώτη

Αγαμέμνονα, νους, προδομένο σπαθί.

Και μόνο εσύ έχεις χαθεί

Ορέστη, το πρόσωπό σου χάνεται

δίχως χρυσή προσωπίδα. Στους λέοντες της πύλης,

στους σκελετούς της σκηνικής αρμονίας

που ανασήκωσαν οι φιλόλογοι των ερειπίων,

ο χαιρετισμός μου ενός Σικελού Έλληνα.

~

Μετάφραση: Eυριπίδης Γαραντούδης

πηγή

 

Ο Σαλβατόρε Κουαζίμοντο (Modica 20 Αυγούστου 1901 - Αμάλφι 14 Ιουνίου 1968) ήταν Ιταλός ποιητής με ελληνική καταγωγή. Η γιαγιά του, το γένος Παπανδρέου, καταγόταν από την Πάτρα. Το 1917 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα, έμεινε σε πολλές ιταλικές πόλεις όπως το Μιλάνο, την Ρώμη, την Φλωρεντία όπου και παντρεύτηκε. Στις πόλεις αυτές γνωρίστηκε και με τους μεγαλύτερους Ιταλούς συγγραφείς της εποχής. Το 1945 έγινε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μεταξύ των έργων του περιλαμβάνεται και η ενότητα επτά ποιημάτων με τον τίτλο "Dalla Grecia" ("Από την Ελλάδα"), από μια ταξιδιωτική περιήγησή του στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1956. Το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας ενώ κέρδισε και τα βραβεία Premio San Babila (1950), Premio Etna-Taormina (1953), Premio Viareggio (1958). Πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν και στα ελληνικά. Πέθανε το 1968 από εγκεφαλική αιμορραγία.