Ο Φρειδερίκος Νίτσε ανήκει στους σπουδαιότερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Πρωτότυπος, ανατρεπτικός, συντάραξε τη Φιλοσοφία με τον καινούργιο κόσμο που οραματίστηκε και προκάλεσε τις κυρίαρχες αντιλήψεις της εποχής του. Το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα θεωρείται –δικαίως- το σπουδαιότερο έργο του.
Το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα αποτελεί το σπουδαιότερο έργο του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου. Εκδόθηκε σε τέσσερα μέρη από το 1883 έως το 1886. Είναι το βιβλίο που ξεδιπλώνει όσο κανένα άλλο τη φιλοσοφία του για τον Υπεράνθρωπο. Οι άνθρωποι είναι έρμαιο του όχλου και μόνο αν περάσουν στο στάδιο του Υπερανθρώπου θα καταφέρουν να σωθούν. Ο Υπεράνθρωπος χαρακτηρίζεται από χαρακτηριστικά όπως:
η δημιουργικότητα
η αυτoλατρεία
η λατρεία προς την ζωή και η αυτοπεποίθηση
η δύναμη της θελήσεως
το θάρρος, η στυγνότητα και η αδιαλλακτικότητα
Ο Ζαρατούστρας μετά από δέκα χρόνια απομόνωσης, αποφασίζει να επιστρέψει στον κόσμο για να τους μιλήσει για την εμπειρία του. Κατεβαίνοντας από το βουνό, η συζήτηση που θα έχει με έναν γέροντα, θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη την επιθυμία του για να μιλήσει για τον Υπεράνθρωπο στους ανθρώπους.
Παραποιήσεις- κληρονομιά
Το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα θεωρείται το σπουδαιότερο έργο του Φρειδερίκου Νίτσε και το πιο δημοφιλές του. Όμως, δεν έλειψαν και οι παραποιήσεις του έργου και της Φιλοσοφίας του, όπως η παραποίηση της ιδέας του περί Υπερανθρώπου από τον Αδόλφο Χίτλερ για την υποστήριξη στη ναζιστική ιδεολογία. Η αλήθεια είναι πως ο Υπεράνθρωπος αποτελεί την εξύψωση του ανθρώπου στο πιο ανθρώπινο και όχι στο πιο απάνθρωπο. Ο Νίτσε ποτέ δεν υποστήριξε το ναζισμό, σε όλη του τη ζωή υπήρξε αντίθετος σε κάθε φασιστική και ρατσιστική ιδεολογία. Η γνωστή φράση του “θα βάλω να σκοτώσουν όλους τους αντισημίτες” υποστηρίζεται και πρακτικά από τις βαθιές και στενές φιλίες που είχε συνάψει σε όλη τη ζωή του με Εβραίους. Η αδελφή του Νίτσε, μετά το θάνατό του, δε δίστασε να παραποιήσει πολλά κείμενα των βιβλίων του σε μία προσπάθεια να τα κάνει να φαίνονται σύμφωνα με την απάνθρωπη ιδεολογία του Ναζισμού. Ο Νίτσε δεν υποστήριξε ποτέ το Ναζισμό, τον πολέμησε σε όλη του τη ζωή.
Το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα ανήκει στα βιβλία που διάβαζα μανιωδώς, σε όλη μου την εφηβεία. Ανήκει στα σπουδαιότερα βιβλία φιλοσοφίας όλων των εποχών και το αντιπροσωπευτικότερο του έργου και της φιλοσοφίας του Φρειδερίκου Νίτσε.
πηγή (Συντάκτης: Μαρία Σκαμπαρδώνη)
~
Μελετώντας τον υπεράνθρωπο του Νίτσε (Συντάκτης: Κωνσταντίνος Τσεντεμεΐδης)
~
Μελετώντας τον υπεράνθρωπο του Νίτσε (Συντάκτης: Κωνσταντίνος Τσεντεμεΐδης)
~
Το βιβλίο σε μορφή pdf ΕΔΩ
ή
ΕΔΩ σε μετάφραση Γεωργίας Αλεξίου - Πρωταίου
ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΑΘΗΣ ΠΡΩΤΑΙΟΣ
ΜΟΝΑΧΑ Ο ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ, διαβάστηκε όσο ο Πλάτων. Ετούτο το μικρό σημείωμα, δε φιλοδοξεί μήτε να αποπειραθεί να σκιαγραφήσει το μεγάλο ερημίτη. Έχει σκοπό να εκφράσει την ευφροσύνη που αισθάνθηκε ο γράφων, όταν ανάσαινε ακόμα μια φορά το χιονισμένο και λαγαρό αγέρα του Ζαρατούστρα: την υψιπετή μέθη που ακτινοβολεί ο λόγος του. Κι' αυτά άσχετα από τις διαφωνίες με επί μέρους απόψεις του. Παθιασμένος εραστής της λεφτεριάς και της αλήθειας, ασφυκτιώντας από το ψεύδος, την υποκρισία και τη συμφεροντοκρατία του «όχλου», υψώνει μια απαστράφτουσα τόλμη, καταλύτρα κάθε παραδεγμένης αξίας.
Είναι κι αυτό μεγάλο κάτι : «και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι». Άλλωστε, δεν είναι συστηματικός των θέσεων αυτός ο «άθεος μυστικιστής «Δε στήνω καινούργια είδωλα εγώ τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το νάχουν πήλινα πόδια». Θα γράψει στο μελωδικό του φινάλε, στο Ecce Homo.
Είναι πιότερο αυτό πού λέει ο στίχος του Παλαμά: «... της άρνησης πιστός κι' ακριβογιός της πίστης». Η βουδιστικής καταγωγής ιδέα της «αιώνιας επιστροφής» και ο υπεράνθρωπος» είναι οι δυο πόλοι περιστροφής της νιτσεϊκής φιλοσοφίας.
Ο «υπεράνθρωπος» παρεξηγήθηκε τόσο, που τον χρησιμοποιούν σαν πνευματικό τους πρόγονο και οι ναζί. Μήπως και ο Χριστός δεν χρησιμοποιήθηκε για τις βρωμερότητες των Σταυροφόρων; Δεν είναι αντιλαϊκός ο Νίτσε;
Αντίθετα, μονάχα στο λαό και στους εκλεχτούς έχει εκτίμηση, γιατί και οι εκλεχτοί και ο λαός είναι μακριά από την υποκρισία: «Όταν δε μπορείς να κάνεις παρέα τούς πολύ εκλεκτούς, να κάνεις το λαό παρέα». Είναι σχεδόν το ίδιο. «Όχλος» για το Νίτσε είναι οι ανάμεσα λαό και εκλεχτούς θηριώδεις Φαρισαίοι, οι βουτηγμένοι στο ποταπό συμφέρον και στη καταλασπωμένη ψευτιά.
Όμως οι εκλεχτοί δεν είναι παρά οι λίγοι, που αντιλαμβάνονται τη ζωή τους σαν ένα μεγαλειώδες όργανο της ομορφιάς και της αλήθειας μονάχα. Κι ο Νίτσε έψαλε για την αλήθεια με τόση ομορφιά, ώστε «έδωσε νέο κάλλος στη γλώσσα».
Είναι κι αυτό μεγάλο κάτι : «και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι». Άλλωστε, δεν είναι συστηματικός των θέσεων αυτός ο «άθεος μυστικιστής «Δε στήνω καινούργια είδωλα εγώ τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το νάχουν πήλινα πόδια». Θα γράψει στο μελωδικό του φινάλε, στο Ecce Homo.
Είναι πιότερο αυτό πού λέει ο στίχος του Παλαμά: «... της άρνησης πιστός κι' ακριβογιός της πίστης». Η βουδιστικής καταγωγής ιδέα της «αιώνιας επιστροφής» και ο υπεράνθρωπος» είναι οι δυο πόλοι περιστροφής της νιτσεϊκής φιλοσοφίας.
Ο «υπεράνθρωπος» παρεξηγήθηκε τόσο, που τον χρησιμοποιούν σαν πνευματικό τους πρόγονο και οι ναζί. Μήπως και ο Χριστός δεν χρησιμοποιήθηκε για τις βρωμερότητες των Σταυροφόρων; Δεν είναι αντιλαϊκός ο Νίτσε;
Αντίθετα, μονάχα στο λαό και στους εκλεχτούς έχει εκτίμηση, γιατί και οι εκλεχτοί και ο λαός είναι μακριά από την υποκρισία: «Όταν δε μπορείς να κάνεις παρέα τούς πολύ εκλεκτούς, να κάνεις το λαό παρέα». Είναι σχεδόν το ίδιο. «Όχλος» για το Νίτσε είναι οι ανάμεσα λαό και εκλεχτούς θηριώδεις Φαρισαίοι, οι βουτηγμένοι στο ποταπό συμφέρον και στη καταλασπωμένη ψευτιά.
Όμως οι εκλεχτοί δεν είναι παρά οι λίγοι, που αντιλαμβάνονται τη ζωή τους σαν ένα μεγαλειώδες όργανο της ομορφιάς και της αλήθειας μονάχα. Κι ο Νίτσε έψαλε για την αλήθεια με τόση ομορφιά, ώστε «έδωσε νέο κάλλος στη γλώσσα».
