Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (Federico García Lorca), «Πληγές του έρωτα»

 Το φως, αυτή η φωτιά που καίει τώρα.
Αυτός ο γκρίζος τόπος που με ζώνει.
Αυτή η θλίψη για μια ιδέα μόνη.
Η αγωνία τ’ ουρανού, της γης, της ώρας.

Αυτός ο θρήνος του αίματος στολίζει
άτονη λύρα πια, πυρσό που σβήνει.
Η θάλασσα, το βάρος που μου δίνει.
Ένας σκορπιός το στήθος μου κεντρίζει.

Είναι στεφάνια του έρωτα, κρεβάτια
να ‘ρθεις τα όνειρά μου να στοιχειώσεις
στο στήθος μου που έγινε κομμάτια.

Κι αν ψάχνω για να βρω τη φρονιμάδα,
πάθος και δηλητήριο πικρής γνώσης
μου δίνει η καρδιά στο μια κοιλάδα.
~
 Σονέτα του σκοτεινού έρωτα
Μετάφραση: Σωτήρης Τριβιζάς
Εκδόσεις: Μικρή Άρκτος (2004)
πηγή