Λένα Παππά, «Πηνελόπη»

Η Πηνελόπη με την τερατώδη, δίχως προηγούμενο,
υπομονή
κρυμμένη αράχνη υφαίνοντας ελπίδα
μες στην ελπίδα της παγιδευμένη
το χρόνο της που σπαρταρούσε ολοζώντανος
αχρήστεψε
τυλίγοντάς τον στα μαγνάδια της
ρουφώντας το στυφό του αίμα.

Η απεγνωσμένη Πηνελόπη

με το θυσιασμένο της παρόν

όμηρος μιας δίχως

αντίκρισμα αγάπης

υποταγμένη και πικρή

μάρτυρας μιας μοιραίας μοίρας

που δεν τη διάλεξε αυτή

ταμένη

να περιμένει και να περιμένει

και να περιμένει τον Πολύπλαγκτο.

Ποιός ξέρει τελικά

αν χάρηκε πραγματικά το γυρισμό του

αν δικαιώθηκε απ’ αυτόν

ποιός ξέρει

πώς άντεξε κι αν άντεξε να μάθει

τα τόσα και τα τόσα που γινήκαν μακριά της

δίχως τη δική της συγκατάθεση

και πώς

άραγε την υπόλοιπη έζησε ζωή της με την Κίρκη

με τις Σειρήνες και τη Ναυσικάα

που κουβαλούσε Εκείνος κολλημένες στο πετσί του

αγέραστες και όμορφες

ακούγοντάς τον

μέσα στην αγκαλιά της κουρνιασμένο

να λέει και να παραμιλάει τις νύχτες τ’ όνομά τους.

Η απαυδημένη, στερημένη Πηνελόπη

ποιός ξέρει

δίχως πια τ’ όνειρο του γυρισμού Εκείνου

μένοντας δίχως όνειρο

αν μπόρεσε ωραία να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της

ξεπερνώντας

τη νόμιμη οργή, την άφατη

τη γυναικεία της θλίψη κι αν

πίσω της κοιτάζοντας σωρό μεγάλο τα χαμένα χρόνια

τα αναντικατάστατα

αν το κατάλαβε επιτέλους πόσο άδικη θυσία ήταν

εκείνη η επώδυνη υπομονή της.

~

Λένα Παππά. 2001. Τα ποιήματα. Γ΄ τόμος. Αθήνα: Αρμός.

πηγή 

 

Η Λένα Παππά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Γαλλική Φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολούθησε στη Σορβόνη μαθήματα Μοντέρνας Τέχνης. Υπηρέτησε ως έφορος (διευθύντρια) βιβλιοθήκης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και βοηθός του καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Παντελή Πρεβελάκη και από το 1980 μέχρι το 1990 άσκησε τα καθήκοντα της προϊσταμένης γραμματείας της Σχολής (γενικού γραμματέως). Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και ιδρυτικό μέλος της Δελφικής Ακαδημίας. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, ισπανικά, πολωνικά, αγγλικά και βραζιλιάνικα κι έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και περιοδικά του εξωτερικού. Κατά καιρούς έχουν επίσης δημοσιευτεί αρχαιολογικά άρθρα της και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνικών κειμένων. Είναι συνεργάτις στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Εστία, Ευθύνη, Κοινωνικές Τομές και Greek Letters. Το 1976 πήρε βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Λυρικής Ποίησης των Cavalieri Per l' Europa στην Ιταλία. Το 1971 πήρε το Βραβείο Λυρικής Ποίησης «Λάμπρου Πορφύρα» της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1983 και το 1986 πήρε το Βραβείο Ποίησης Ειρήνης και Φιλίας «Αμπντί Ιπεκτσί». Το 1985 πήρε ειδικό τιμητικό βραβείο στον 3ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης Ulivo d' Oro στο Τορίνο της Ιταλίας. Το 1986 της απονεμήθηκε το Medaille d' Or de l' Academie de Lutece στη Γαλλία για τα βιβλία της Μέσα σε Καθρέφτες και Βιορυθμοί. Το 1993 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων για το Ουρανοδρόμιο και το 1995 με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τον Α΄ τόμο των Απάντων της με τον τίτλο Ποιήματα 1956-1992. Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει ο Μίμης Πλέσσας, οι αδελφοί Κατσιμίχα και Γιάννης Νικολάου.