Νίκος Δόικος, «Μην κλαις μονάχη»

Μην κλαις μονάχη.
Έλα κοντά,
γείρε στον ώμο μου
και κλάψε.
Να προλάβω ν’ ανοίξω
τις παλάμες μου
κάτω απ’ τα μάτια σου,
ένα ένα δάκρυ να μαζέψω,

να τα φυλάξω αγιασμό

για τους καημούς του κόσμου.

~

Από τη συλλογή Συναμφότερα και λίγα μόνα (2015)

πηγή

Ο Νίκος Δόικος γεννήθηκε στην Καστοριά. Είναι  αρχιτέκτονας-πολεοδόμος και συγγραφέας. Τελείωσε το St. Paul's College στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης, σπούδασε στο Columbia και στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε διετή κύκλο μαθημάτων πολιτικής οικονομίας και κοινωνιολογίας, Urban Economics - Urban Sociology. H πολιτική του σκέψη σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από την ενεργό συμμετοχή του στα γεγονότα του Μάη του '68 στο Columbia και, αμέσως μετά, στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης. Δύο ποιοτικές καμπές στην ιστορία των αυθόρμητων κινημάτων, με αποδομητική, κατά τον ίδιο, δυναμική, δυστυχώς αναξιοποίητες, καιροσκοπικώς μυθοποιημένες από τους τότε απόντες και μετέπειτα κυρίαρχους της αμερικανικής και ελλαδικής μεταπολίτευσης, τις οποίες, παρ' όλα αυτά, επιμένει να θεωρεί προάγγελους μετα-αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90, με σειρά εκδόσεων και δημοσιεύσεων και με συστηματικές δημόσιες παρεμβάσεις σε θεματικά fora και στον διαδικτυακό διάλογο Αθήνας, Βρυξελλών και Νέας Υόρκης, θέτει επιτακτικά το ζήτημα της συστημικής κρίσης του νεοφιλελευθερισμού και μελετά τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στα παραδοσιακά οικονομικά και πολιτικά μοντέλα. Μελέτες και άρθρα του, επιστημονικού ή ευρύτερου πολιτικού περιεχομένου, έχουν εκδοθεί από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς και έχουν δημοσιευθεί στον ελληνικό και ξένο εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο. Τίτλοι βιβλίων: Γενιά του Νοέμβρη – ποιήματα (2010), Απόδειπνο για PIGS (2013), Συναμφότερα και λίγα μόνα (2015), Αριστερά της "Αριστεράς" (2016), Ρανίδες ύδατος κι αίματος ( 2016), Τρίστιχα-ποιήματα (2017), Επιστροφή στον 21ο αιώνα (2019), Οι αδέσποτοι (2020) κ.α.