Έκτωρ Κακναβάτος, «Περίληψη Οδύσσειας»

Το άλλο πιο γιαννιώτικο πιο λεπτοδουλεμένο
έλεγα περίτεχνο πως θ’ άναβε
κατάστηθα της ώχρας σαν εικονομάχος.
Πάνω σ’ αυτό σπάνε με το σεισμό οι ουσίες
κι ορμούνε τα νέα ονόματα:
γιαλός γυαλί αλίαρτος
οι κουπολάτες ρεμάλια Λαιστρυγόνων

τίς ξέρει πούθε μιλημένοι

του χαμού χύνονται του ναύκληρου

σε λίγο γύφτικα καρφιά πλάι στα μηλίγγια

του οι κάργιες·

όσο να λύσουν τις πρυμάστες πουλάνε

τ’ αζιμούθια δίχως εντόσθια σε Φοίνικες…

Κι ο άλλος,

τί κατάρτι θε μου ανάμεσα της σιωπής

τί φτισικός και τί αμίλητος

ακόμα του Λαέρτη γιος

για ένα νησί τα μάτια του πικρά του απήγανου

για κάτι άπιαστο του νου που λέει

δεν έπεσε με κουρσεμούς

ούτε με Τροίες και με Πρίαμους και φεύγει

κατά που μήτε Αχαιοί μήτε κουπιά

πορεία

ή γλάρος.

(1972)

~

Στον συγκεντρωτικό τόμο: Έκτωρ Κακναβάτος. 2010. 

Ποιήματα (1943–1987). Αθήνα: Άγρα.

πηγή

 

Ο Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, Πειραιάς, 1920 - Αθήνα 2010) ήταν Έλληνας υπερρεαλιστής ποιητής. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Φούγκα". Στα χρόνια που μεσολάβησαν έως το δεύτερο έργο του ("Διασπορά", 1961) βίωσε την εμπειρία της εποχής: συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στα χρόνια του Εμφυλίου. Τα ποιήματα του Έκτορα Κακναβάτου συνδυάζουν με ιδιοφυή τρόπο τον υπερρεαλισμό με την πολιτική ποίηση, με έντονες επιρροές από τα μαθηματικά και τις θεωρίες του χάους. Το ποιητικό έργο του υπήρξε συνεχές και αμετακίνητο στις προθέσεις του. Εξέδωσε τις συλλογές: "Φούγκα" (1943), "Διασπορά" (1961), "Η κλίμακα του λίθου" (1977), "Τετραψήφιο" (1971), "Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή" (1972), "Διήγηση" (1974), "Οδός Λαιστρυγόνων" (1978), "Τα μαχαίρια της Κίρκης" (1981), "Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας" (1981), "In Perpetuum" (1983) "Κιβώτιο ταχυτήτων" (1987), οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους, το 1990, από τις εκδόσεις 'Αγρα ("Ποιήματα 1943-1974" και "Ποιήματα 1978-1987"), και επανεκδόθηκαν σε ενιαίο τόμο τον Ιούλιο του 2010, "Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός" (1995), "Χαοτικά Ι" (1997), "Ακαρεί" (2001), "Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες" (2001) και "Στα πρόσω ιαχής" (2005), και τον τόμο δοκιμίων "Βραχέα και μακρά: Για την ποίηση: γλώσσα και λόγος" (2005).