Μικρός προφήτης έριξε σε κορασιά τα μάτια
Και στους κρυφούς του λογισμούς χαρά γιομάτους είπε:
«Κι αν για τα πόδια σου, Καλή, κι αν για την κεφαλή σου,
κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάνι ο ήλιος,
δώρο δεν έχουνε για σε και για το μέσα πλούτος.
Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος».
Ο Διονύσιος Σολωμός (Ζάκυνθος, 1798 − Κέρκυρα, 1857) ήταν ποιητής, πιο πολύ γνωστός για τη συγγραφή του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν»,
οι πρώτες δύο στροφές του οποίου έγιναν ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας και
ύστερα της Κύπρου. Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο
Διονύσιος Σολωμός θεωρήθηκε και θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων,
όχι μόνο γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και διότι αξιοποίησε την
προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό τραγούδι)
και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και
άνοιξε το δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία, αλλάζοντας
ακόμη περισσότερο τη στάθμη της. Σύμφωνα με τις απόψεις του δημιουργούσε
«από το ρομαντισμό μαζί με το κλασικισμό ένα [...]είδος μικτό, αλλά
νόμιμο[...]». Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι
η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο
εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις,
τίποτε δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε
εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «...(Ο
Σολωμός) πάντα τα έγραφε, αλλά ποτές του δεν τα έγραψε». Η ημερομηνία
θανάτου του (9 Φεβρουαρίου) έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής
Γλώσσας. [Βιογραφία]
