Κώστας Ουράνης, «Δον Κιχώτης»

Ατσάλινος και σοβαρός απάνω στ' άλογό του
το αχαμνό, του Θερβαντές ο ήρωας περνάει·
και πίσω του, στο στωικό γαϊδούρι του καβάλα,
ο ιπποκόμος του ο χοντρός αγάλι ακολουθάει.
Αιώνες που ξεκίνησε κι αιώνες που διαβαίνει
με σφραγισμένα επίσημα, ερμητικά τα χείλια
και με τα μάτια εκστατικά, το χέρι στο κοντάρι,
πηγαίνοντας στα γαλανά της Χίμαιρας βασίλεια...

Στο πέρασμά του από τους πλατειούς του κόσμου δρόμους, όσοι

τον συντυχαίνουν, για τρελό τον παίρνουν, τον κοιτάνε,

τον δείχνει ο ένας τ' αλλουνού — κι ειρωνικά γελάνε.

Ω ποιητή! παρόμοια στο διάβα σου οι κοινοί

οι ανθρώποι χασκαρίζουνε. 'Aσε τους να γελάνε:

οι Δον Κιχώτες παν μπροστά κ’ οι Σάντσοι ακολουθάνε!

~

Ποιήματα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1953

πηγή 

 

Ο Κώστας Ουράνης (Κωνσταντινούπολη, 1890 - Αθήνα, 1953), πραγματικό όνομα Κλέαρχος Νιάρχος ή Νεάρχου, όπως το άλλαξε ο ίδιος,  ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Στο έργο του φαίνεται να επηρεάζεται από τον Γάλλο ποιητή Σαρλ Μπωντλαίρ. Κυριαρχούν οι συμβολισμός, ο νεορομαντισμός και ο κοσμοπολιτισμός ενώ από τα ποιήματά του είναι διαποτισμένα με έντονη και διάχυτη μελαγχολία, νοσταλγία, πλήξη, διάθεση φυγής, αίσθημα αθυμίας και πίκρας καθώς και μια αίσθηση ανεκπλήρωτου. Τα έργα του Ουράνη τον εντάσσουν στο κλίμα της γενιάς του μεσοπολέμου. [Βιογραφία]