Μίμης Φωτόπουλος, «Οι «χωρίς φίρμα»

Μήνες τώρα κάθονται στο «Στέμμα»
και ζούνε με μια χίμαιρα
και καποιο ψέμα.
προσμένουν ένα θιασάρχη
να τους αγκαζάρει
για κάποια μακρινή επαρχία
για να συνεχιστεί η θλιβερή τους ιστορία.
τα δυο, που οικονομήσανε για σήμερα
τσιγάρα, τάχουν καπνίσει,
κι έχουν αρχίσει
τα νεύρα τους να σπάνε
Το γκαρσόνι τους κοιτάζει αυστηρά
-τους ρώτησ' όλους στη σειρά-
δεν πήρε κανένας τους πιοτό.
Κι είναι σωστό
να πιάνουνε αδίκως το τραπέζι;
Μια γριά θεατρίνα
-είχε παίξει κάποτε και στην Αθήνα-
με παράπονο κοιτάζει
τις καινούριες. τα μάτια της σκεπάζει,
κι ονειροπολεί περασμένες ιστορίες
που όλες έχουν γραφτεί στις επαρχίες.
Κι είν' όλοι τους σα να μη ζούνε....
τους κυκλώνουν τόσοι πόνοι!
Κι όλο προσμένουν κάποιο θεατρώνη.

~

Μίμη Φωτόπουλου, ΠΟΙΗΜΑΤΑ. ΗΜΙΤΟΝΙΑ - ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ, 1960

πηγή

 

Ο Μίμης Φωτόπουλος γεννήθηκε στη Ζάτουνα Γορτυνίας τον Απρίλιο του 1913. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Παρακολούθησε μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (μέχρι το β΄ έτος, 1933). Εργάσθηκε ως ηθοποιός - θιασάρχης από το 1952 και σκηνοθέτης από το 1960. Έγραψε 7 βιβλία (4 ποιητικές συλλογές: "Μπουλούκια", 1940, "Ημιτόνια", 1960, "Σκληρά τριολέτα", 1961 και ο "θάνατος των ημερών", 1976) και 3 αυτοβιογραφικά ("25 χρόνια θέατρο", 1958, "Το ποτάμι της ζωής μου", και "Ελ Ντάμπα - Όμηρος των Εγγλέζων", 1965) και 2 θεατρικά έργα ("Ένα κορίτσι στο παράθυρο", 1966 και "Πελοπίδας ο καλός πολίτης", 1976) που έχουν παιχτεί. Οργάνωσε 5 εκθέσεις ζωγραφικής (ιδιότυπης τεχνικής κολάζ γραμματοσήμων). Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ελευθέρου Θεάτρου και Πρόεδρος του Δ.Σ. Άρματος Θέσπιδος. Έκανε θεατρικές περιοδείες στην Αμερική, Γερμανία, Αίγυπτο, Τουρκία και Κύπρο. Τιμήθηκε με τα παράσημα Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ και Σταυρό του Αποστόλου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Σημαντικότερες συμμετοχές του ήταν στο "Βυσινόκηπο" του Τσέχωφ, στις "Αγριόπαπιες" του Ίψεν στο θέατρο Τέχνης, στο "Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας" του Σαίξπηρ στο θέατρο του Βασιλικού Κήπου (1956) και για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με τον Ντ. Ηλιόπουλο. Εμφανίστηκε σε δεκάδες κωμωδίες φάρσες αλλά και δραματικούς ρόλους. Χαρακτηριστικές ερμηνείες στο "Ο καλός στρατιώτης Σβέικ" και "Δον Καμίλλο". Επίσης σε περισσότερες από 100 ταινίες με κωμικούς ρόλους όπως "Η Κάλπικη λίρα", "Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο", "Τα κίτρινα γάντια", "Το σωφεράκι" κ.ά. Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου 1986.