Ιωσήφ Μπρόντσκι (Joseph Brodsky), «Ιθάκη»

Να επιστρέφεις εδώ, είκοσι χρόνια μετά,
να ψάχνεις το χνάρι σου στην άμμο με πόδια γυμνά.
Κι όταν το γάβγισμα του σκύλου σ΄ όλο το μόλο αντηχεί,
να μην πεις πως χαίρεται, αλλά πως έχει εξαγριωθεί.

Τα καταϊδρωμένα σου κουρέλια πέτα απ΄ το κορμί,
η δούλα είναι νεκρή ν΄ αναγνωρίσει την ουλή.
Κι αυτήν , που όπως λένε, σε πρόσμενε πιστή,
δεν τη βρίσκεις πουθενά, γιατί σ΄ όλους έχει δοθεί.

Ο γιος σου μεγάλωσε, βγήκε στη θάλασσα κι αυτός,
και σε κοιτάζει σάμπως να ΄σαι ένας απόκληρος.
Τη γλώσσα που γύρω σου μιλούν και να μπορείς
να καταλάβεις, άδικος κόπος να προσπαθείς.

Είτε το μάτι σου γεμάτο απ΄ το γαλάζιο, είτε σε νησί
λάθος έχεις φτάσει, είναι το βλέμμα σου όλο αποστροφή:
Ένα κομμάτι γης, που το κύμα θα χτυπήσει
να το κάνει δεν μπορεί τον ορίζοντα να λησμονήσει.
~
Μετάφραση : Γιώργος Μολέσκης

πηγή