Αργύρης Χιόνης, «Όταν τα δέντρα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων»

Θα ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων
και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. 

Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν. 

Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη εκεί που ήταν πριν τα δέντρα.

Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν, 

θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες. 

Πολλοί θα πέσουν μέσα. 

Τα χώματα θα τους σκεπάσουν. 

Κανείς δεν θα φυτρώσει.
~
 Η Φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966 – 2000.
Εκδόσεις Νεφέλη, 2006

πηγή

 

Ο Αργύρης Χιόνης (Αθήνα, 1943 – 2011) ήταν Έλληνας ποιητής και συγγραφέας. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης (Άμστερνταμ, Βρυξέλλες), δουλεύοντας την περίοδο 1982-1992 ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι που τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή "Απόπειρες φωτός". Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: "Σχήματα απουσίας" 1973, "Μεταμορφώσεις", 1974, "Τύποι ήλων" 1978, "Λεκτικά τοπία" 1983, "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη" 1986, "Εσωτικά τοπία" 1991, "Ο ακίνητος δρομέας"1996, "Ιδεογράμματα" 1997, "Τότε που η σιωπή τραγούδησε" 2000, "Στο υπόγειο" 2004, "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" 2010. Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο "Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000" (Νεφέλη). Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως "Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα"1981, "Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς" 1995, "Τρία μαγικά παραμύθια" 1998, "Όντα και μη όντα" 2006 και "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ' ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας (1981), Ράσελ Έντσον ("Όταν το ταβάνι κλαίει", 1986), Τζέιν Όστεν ("Περηφάνια και προκατάληψη", 1997), Ρομπέρτο Γιάρος ("Κατακόρυφη ποίηση", 1997) και Ανρί Μισώ ("Με το αγκίστρι στην καρδιά: μια επιλογή από το έργο του", 2003).

Ο Αργύρης Χιόνης εξέδωσε το 2006 τη -μοναδική του- συγκεντρωτική ποιητική συλλογή "Η φωνή της σιωπής", την οποία προλόγισε ως εξής: «Αν και είμαι μόλις 63 ετών και έχω εκτίσει μόνο 40 χρόνια ποίησης, αποφάσισα να προβώ στη συγκεντρωτική αυτή έκδοση των ποιημάτων μου, φοβούμενος ότι, επειδή οι θεοί αγαπούν τους νέους, δεν θα έχω τον απαιτούμενο χρόνο για να δώσω στη δουλειά μου τη μορφή που θα έπρεπε να έχει, πριν παραδοθεί στην αιωνιότητα. Αν δεν το κάνω αυτό εγώ, θα το κάνει, ίσως, κάποιος συμπαθής τυμβωρύχος (βλέπε φιλόλογος), όταν δεν θα 'μαι πια εδώ και δεν θα μπορώ να του τραβήξω το αυτί για τις τυχόν αυθαίρετες (τι άλλο θα μπορούσαν να είναι;) αναπαλαιώσεις….»