Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, «Λέω να φύγουμε μαζί»

Γιατί η λιμνάζουσα ζωή
Συνομιλεί τις Κυριακές
Με αγάπες πεθαμένες

Κι ύστερα απ’ το παράθυρο
Μέσα στο αγιάζι της νύχτας
Σχισμένα ποιήματα σκορπά
Που μοναχά τα αγάλματα
Κρυφά περισυλλέγουν
Για να σκεπάζουνε μ’ αυτά
Της λαξευτής τους μοναξιάς
Το ανελέητο ψύχος

Γι' αυτό σου λέω
Θά ’ρθεις να φύγουμε μαζί;
~
Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου, εκδ. Αρμός, 1999

πηγή

 

Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το λογοτεχνικό δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Ποιητικές συλλογές: Αφόρετα θαύματα (2017), Το επιδόρπιο (2012), Όροφος μείον ένα (2008, β΄ έκδ. 2009), Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα (2004), Εν τη ρύμη του νόστου (1999), Το τρίπτυχο του φέγγους (1993), Λυπημένες μαργαρίτες (1986). Έχει επίσης εκδώσει το δοκίμιο: "Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη" (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά, και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.