Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, «Αν έφευγες»

Ανάπηρη θα ήταν η ψυχή μου
Αν άνεμοι τρικύμιζαν τα μάτια σου
Και χερουβείμ αρμένιζαν θρυμματισμένα
Σαν ψίθυροι θα χάνονταν στη χλόη
Τα τραγούδια
Αν μουσικές δεν άνθιζαν με το χαμόγελό σου

Πώς να σ’ το πω;

Αν έφευγες
Μια εκκλησιά χωρίς Εσταυρωμένο
Θα ήταν η αγκαλιά μου
~
Από τη συλλογή Εν τη ρύμη του νόστου, εκδ. Αρμός, 1999

πηγή

 

Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το λογοτεχνικό δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Ποιητικές συλλογές: Αφόρετα θαύματα (2017), Το επιδόρπιο (2012), Όροφος μείον ένα (2008, β΄ έκδ. 2009), Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα (2004), Εν τη ρύμη του νόστου (1999), Το τρίπτυχο του φέγγους (1993), Λυπημένες μαργαρίτες (1986). Έχει επίσης εκδώσει το δοκίμιο: "Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη" (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά, και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.