Ρομπέρτο Χουαρός (Roberto Juarroz), «Εάν γνωρίζαμε..»

Εάν γνωρίζαμε το σημείο όπου θα έσπαγε κάτι,

όπου θα κοβότανε το νήμα των φιλιών

όπου ένα βλέμμα θα έπαυε να συναντιέται μ’ ένα άλλο βλέμμα,

όπου η καρδιά θα έδινε ένα σάλτο προς άλλο τόπο,

θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα άλλο σημείο πάνω στο σημείο αυτό

ή τουλάχιστον θα του κρατούσαμε συντροφιά καθώς θα τσακιζόταν.

Εάν γνωρίζαμε το σημείο όπου κάτι θα γινότανε ένα με κάτι άλλο,

όπου η έρημος θα συναντούσε τη βροχή,

όπου η αγκαλιά θα αγγιχτεί με τη ζωή,

όπου ο θάνατος μου θα ζύγωνε στον δικό σου,
θα μπορούσαμε να ξετυλίξουμε το σημείο αυτό σαν μια σερπαντίνα

ή τουλάχιστον να του τραγουδήσουμε μέχρι να πεθάνουμε.

Εάν ξέραμε το σημείο όπου κάτι θα είναι πάντα κάτι,

όπου το οστό δεν θα λησμονά τη σάρκα,

όπου η πηγή είναι μητέρα μιας άλλης πηγής,

όπου το παρελθόν ποτέ δεν θα ‘ναι παρελθόν,

θα μπορούσαμε ν’ αφήσουμε μονάχα το σημείο αυτό

και να σβήσουμε όλα τα άλλα

ή να το φυλάξουμε έστω

σε ένα μέρος πιο σίγουρο.

~

Μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας

πηγή

 

Ο  Ρομπέρτο  Χουαρόθ  γεννήθηκε  το  1925 στο  Κορονέλ  Ντορέγκο έξω  από  το Μπουένος Άιρες. Σπούδασε   βιβλιοθηκονομία  και  επιστήμες  της  Πληροφορικής  και ειδικεύτηκε στη Σορβόνη. Θεωρείται ως ένας από τους   σημαντικότερους   ποιητές της Αργεντινής. Ήταν πανεπιστημιακός καθηγητής για πάνω από τριάντα χρόνια και μέλος της  Ακαδημίας των Γραμμάτων της χώρας του. Βραβεύτηκε με διεθνή βραβεία με σημαντικότερο το βραβείο της Διεθνούς Μπιενάλε Ποίησης της Λιέγης το 1992. Πέθανε στο Μπουένος Άιρες το 1995.

~

Ένα αφιέρωμα στον Αργεντίνο ποιητή, Ρομπέρτο Χουαρός (1925-1995)
Εισαγωγή, μετάφραση, επιλογή: Έλενα Σταγκουράκη

Στo παρόν αφιέρωμα στον Αργεντίνο ποιητή και πανεπιστημιακό, Ρομπέρτο Χουαρός, προτιμήσαμε, αντί να γράψουμε εμείς λίγα λόγια για τη ζωή του, ν’ αφήσουμε τον ίδιο τον ποιητή να μας μιλήσει γι’ αυτήν, ώστε ν’ ακουστεί καθαρότερη η φωνή του. Ας τον ακούσουμε λοιπόν: