Χαλίλ Γκιμπράν (Khalil Gibran), «Το τραγούδι του Πλούτου»

Εγώ και ο άνθρωπος είμαστε ερωμένοι
Με λαχταρά και τον ποθώ,
Αλλά δυστυχώς! Εμφανίστηκε ανάμεσά μας
Μία αντίζηλος που μας φέρνει δυστυχία.
Είναι σκληρή και απαιτητική,
Δεν κατέχει παρά μόνο κενό δέλεαρ.
Το όνομά της είναι Ύλη.
Μας ακολουθεί όπου κι αν πάμε
Και παραφυλά σαν σκοπός, φέρνοντας
Ανησυχία στον αγαπημένο μου.

Αναζητώ τον αγαπημένο μου στο δάσος
Κάτω από δέντρα, στις λίμνες.
Δεν μπορώ να τον βρω, γιατί η Ύλη
Τον αφάρπαξε στην θορυβώδη
Πόλη και τον τοποθέτησε στο θρόνο
που σείει μεταλλικά πλούτη.

Τον φωνάζω με τη φωνή της
Γνώσης και το τραγούδι της Σοφίας.
Δεν ακούει, γιατί η Ύλη
Τον ξελόγιασε μέσα στο κάτεργο
Της ιδιοτέλειας, όπου κατοικεί η φιλαργυρία.

Τον αναζητώ στο χωράφι της Ικανοποίησης,
Αλλά είμαι μόνη, επειδή η αντίζηλος τον έχει
Φυλακίσει στην σπηλειά της λαιμαργίας
Και απληστίας, και τον κλείδωσε εκεί μέσα
Με οδυνηρές αλυσίδες χρυσού.

Τον καλώ το πρωινό, όταν η Φύση χαμογελά,
Αλλά δεν ακούει, γιατί η αφθονία έχει
βαρύνει τα ναρκωμένα μάτια του με αρρωστημένο ύπνο.

Τον παραπλανώ το βράδυ, όταν η Σιωπή βασιλεύει
Και τα λουλούδια κοιμούνται. Αλλά δεν αποκρίνεται,
Επειδή ο φόβος του για το αύριο και τι αυτό θα Φέρει,
σκοτεινιάζει τις σκέψεις του.

Λαχταρά να μ' αγαπήσει·
Με αποζητά στις πράξεις του. Αλλά
δε θα με βρει παρά μόνο στις πράξεις του Θεού.
Με ψάχνει στα οικοδομήματα της δόξας του
που οικοδόμησε πάνω στα κόκκαλα άλλων·
Μου ψυθιρίζει ανάμεσα από
Τους σωρούς του με χρυσό και ασήμι·
 Αλλά θα με βρει μόνο αν έρθει στο
Σπιτικό της Απλότητας που ο Θεός έχτισε
Στην όχθη του ρυακιού της στοργής.

Επιθυμεί να με φιλήσει μπροστά στα θησαυροφυλάκιά του
Αλλά τα χείλη του δεν θα αγγίξουν ποτέ τα δικά μου παρά μόνο
Μπροστά στα πλούτη μιας αγνής αύρας.

  Μου ζητά να μοιραστώ μαζί του
τα αμύθητα πλούτη του, αλλά δεν θα λησμονήσω τα πλούτη
Του Θεού· δε θα γδυθώ το μανδύα της ομορφιάς.

Ψάχνει ως μέσο την απάτη· εγώ ψάχνω
μόνο το μέσο για την καρδιά του.
Μωλωπίζει την καρδιά του στο στενό κελί του·
 Θα πλούτιζα την καρδιά του με όλη μου την αγάπη.

Ο αγαπημένος μου έχει μάθει πως να ουρλιάζει και
Να κλαίει για τον εχθρό μου, την Ύλη· θα του
Μάθαινα πως να χύνει δάκρυα στοργής
Και οίκτου από τα μάτια της ψυχής του
Για όλα τα πράγματα,
Και να βγάζει αναστεναγμούς ικανοποίησης μέσω
Αυτών των δακρύων.

Ο άνθρωπος είναι ο αγαπημένος μου·
Θέλω να του ανήκω.
~
Μετάφραση: Τρύφων Λιώτας
Από τη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων:  "Δάκρυα και Γέλιο"

Πηγή

 

O Kahlil ή Khalil Gibran (1883-1931), ποιητής, στοχαστής και ζωγράφος, που έγινε ευρύτερα γνωστός με το βιβλίο του "Ο προφήτης", γεννήθηκε στο Bsharri του Λιβάνου από φτωχή οικογένεια μαρωνιτών χριστιανών. Το 1895 η οικογένειά του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τη φυλάκιση του πατέρα του και τη δήμευση της περιουσίας του από τις οθωμανικές αρχές, και εγκαταστάθηκε στη Βοστώνη, περιοχή όπου υπήρχε μεγάλη κοινότητα λιβανέζων. Επειδή δεν είχε πάει καθόλου σχολείο, λόγω των οικονομικών δυσκολιών των παιδικών του χρόνων (είχε διδαχθεί τα αραβικά στο σπίτι), γράφτηκε στο αγγλόφωνο σχολείο-γυμνάσιο της περιοχής. Το 1898 επέστρεψε στη Βηρυτό, όπου γράφτηκε στο κολέγιο και παρέμεινε για τέσσερα χρόνια για να επανασυνδεθεί με τις πολιτισμικές του ρίζες. Εν τω μεταξύ, η ικανότητά του στη ζωγραφική είχε ήδη συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του αβάν-γκαρντ φωτογράφου, καλλιτέχνη και εκδότη της Βοστώνης Fred Holland Day, που τον ενθαρρύνει στις προσπάθειές του. Το 1904 οργανώνει την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής στη Βοστώνη, κατά τη διάρκεια της οποίας γνωρίζεται με την οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του Mary Elizabeth Haskell, με την οποία θα συνδεθεί με φιλία για όλη του τη ζωή. Το 1908 πηγαίνει στο Παρίσι για να μαθητεύσει για δύο χρόνια κοντά στον Αύγουστο Ροντέν, όπου γνωρίζεται με τον, επίσης πιστό φίλο του, γλύπτη Youssef Howayek. Ενώ τα πρώτα έργα του Γκιμπράν είναι γραμμένα στα αραβικά, τα περισσότερα έργα του μετά το 1918 είναι γραμμένα απευθείας στα αγγλικά. Σαν συγγραφέας, θα επιχειρήσει με την πένα του να γεφυρώσει τον πολιτισμό της Ανατολής με αυτόν της Δύσης. Ζώντας στην Αμερική, θα προσπαθήσει, δίκην προφήτη, να διασώσει την ελληνοχριστιανική πολιτισμική παράδοση του ανθρωπισμού, της οποίας η εγκατάλειψη είναι περισσότερο από αισθητή, και, ταυτόχρονα, να επανασυνδέσει τον δυτικό άνθρωπο με τη σοφία που είναι κρυμένη μέσα του. Ο Γκιμπράν ξανάγραψε πολλές φορές τον "Προφήτη" -μια σύνθεση 23 ποιητικών στοχασμών- μέχρι να εκδοθεί, τελικά, το 1923. Γραμμένο από τον ίδιο στην αγγλική γλώσσα, είναι το βιβλίο που τον έκανε περισσότερο γνωστό και γνώρισε πολλές επανεκδόσεις. Πέθανε τον Απρίλιο του 1931 στη Ν. Υόρκη από φυματίωση και κίρρωση του ήπατος και θάφτηκε στην πατρίδα του. Τίτλοι βιβλίων