Μαρία Πολυδούρη, «Ω, χαμηλώστε αυτό το φως»

Ω, χαμηλώστε αυτό το φως! 

Στη νύχτα τι ωφελάει; 

Πέρασε η μέρα. Φτάνει πια. 

Ποιος ξέρει ο Ύπνος μου κρυφός 

αν κάπου εδώ φυλάη

κι’ αν του ανακόβεται η στιγμή 

ναρθή, που τον προσμένω. 

Έχω στο στόμα την ψυχή 

μου παρατήσαν οι λυγμοί 

το στήθος κουρασμένο.

Πάρτε το φως! Είνε καιρός 

να μείνω πια μονάχη. 

Φτάνει η απάτη μιας ζωής. 

Κάθε προσπάθεια ένας εχθρός 

για τη στερνή μου μάχη.

Ας παύσουν πλέον οι σπαραγμοί. 

Ας μου απομείνει κάτι 

για να πλανέψω τη νυχτιά 

να σκύψη κάπως πιο θερμή 

στο ανήσυχό μου μάτι.

Πάρτε το φως! Είνε η στιγμή! 

Τη θέλω όλη δική μου. 

Είνε η στιγμή να κοιμηθώ. 

Πάρτε το φως! Με τυραννεί... 

μου αρνιέται την ψυχή μου..
~
Ηχώ στο Χάος (1929)