Γιώργος Φιλιππίδης, «Ερωτική προπαγάνδα – V»

Ακούστε καλά! 
Κωδωνοκρούστης στην καμπανούλα, 
σαρκοφάγο λουλούδι της ασκήμιας μου, 
στο αχανές πεδίου της καμπούρας μου 
όπου, 
απαράλλαχτα έναστρος ουρανός, αιωρείται 
η αστροσκόνη που είμαι. 

Ακούστε καλά! 
Κυνηγημένοι σαν Βιετναμέζοι 
στη ζούγκλα των τοξικών αναθυμιάσεων 
φεύγουμε 
φεύγουμε 
φεύγουμε μακριά. 

Το σκηνικό· 
μαύρο με φώτα αχνά 
τα αστέρια και τους ετερόφωτους πλανήτες 
και πλέουμε 
όπως να ’ναι, 
λαθραία, 
ολοταχώς για ποιος ξέρει πού, 
στους δαιδάλους του διαστήματος 
«τεχνολογία», ψελλίζοντας, «
είσαι η αρχαιολογία του αύριο».

από τη συλλογή Γαλάζια μηχανή, εκδ. Καστανιώτη, 1999

πηγή 

Ο Γιώργος Φιλιππίδης (1977-1997) είχε δείξει το συγγραφικό του ταλέντο από την παιδική του ηλικία. Σε ηλικία μόλις 11 ετών έγραψε τις πρώτες του ιστορίες με τίτλο Στον ώμο ενός πανύψηλου γίγαντα και με πολιτικό περιεχόμενο. Εκεί έκανε και τις πρώτες του αναφορές στην έννοια της αυτοχειρίας. Πρόλαβε να δημοσιεύσει μερικά κείμενά του στο περιοδικό Ιδιότροπο και δυο άρθρα στο περιοδικό Αντί. Σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Ιούλιο του 1997 αυτοκτόνησε. Δύο χρόνια αργότερα, οι εκδόσεις Καστανιώτη παρουσίασαν μερικά από τα τελευταία του ποιήματα σε μία συλλογή με τίτλο «Γαλάζια Μηχανή» (από Βικιπαίδεια)