Βάσω Μπρατάκη, «Το χρονικό μιας ζωής»

Τις νύχτες σαν πέφτει η μοναξιά
βαρύ μολύβι στον μαύρο κόρφο,
αρχίζεις να αναρωτιέσαι
ολοένα και πιο πολύ
για όλα αυτά που γίναν
γύρω από σένα ή και μαζί μ’ εσένα.
Σκηνές και λόγια που πονούν
σαν το μαχαίρι που βρήκε τον στόχο.

Τις νύχτες σαν αρχίσει να μετριέται η σιωπή
η δική σου και η δική μας σιωπή
αρχίζεις να αναρωτιέσαι ολοένα και πιο πολύ
για τα λόγια που πεθάναν χωρίς λόγο
λόγια που ήταν κάποτε αγαπημένα.
Και τους φίλους που φύγαν κάποια μέρα
σαν τις γυναίκες που μοιραστήκαν
για μια νύχτα μονάχα, έρωτα και κρεβάτι.

Τις νύχτες σαν αρχίσουν να πονούν οι πληγές
που σου χαρίσαν τα χρόνια και οι εμπειρίες
αρχίζεις να το νιώθεις ολοένα και πιο πολύ
πως γέρασες ανάμεσα σε ναυάγια και θανάτους.

~
από τη συλλογή Τα ερωτικά – Δοκιμές, ιδιωτική έκδοση, 1985
πηγή

Η ποιήτρια Βάσω Μπρατάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Ζει και εργάζεται στα Γιαννιτσά. Έχει μαθητεύσει στη ζωγράφο Μαρία Καζάζη στα μυστικά του ιμπρεσιονισμού. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1983 με ένα ποίημα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 1337 του περιοδικού «Νέα Εστία».
Ποιητικές συλλογές:
«Τα ερωτικά – Δοκιμές», ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 1985
«Νύχτα ηνίοχος», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2010
«Η εποχή των χαμένων ποιητών», εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, 2012