(1).jpg)
.png)
Το ξαναγύρισμα στις περασμένες μας ζωές,
κείνες πού ήταν, καθεμιά,
φυγή από τις άφταστες που μας προσμένουν.
Νόμιζ’ εκείνη πώς τον είχε βρεί τον άντρα της ζωής
της. Της ταίριαζε. Τον ήξερ’ ως το βάθος της
αλήθειας… όπως τον ίδιο εαυτό της πού πρωτοβρήκε
στην αγάπη του
και σώθηκε απ’ το λάθος που την έσερνε στα ξένα…
Και ‘κεινος στήριξε το τρέκλισμα της νιότης του
στό δόσιμό του αυτό πού τον εζάλισε πιό δυνατά
απ’ όλα τα γυρέματα
-δεμένα στις ορμές τις σκλαβωμένες…
Μάθηση, χρήμα, σπίτι.
Έτσι δεχόταν κείνα που του δώσανε.
Κάποτε, πιά αργά, θα ‘βρισκε τ’ άλλα.
Κι ήταν τρελά μεγάλος έρωτας.
Ξαναμίλησαν ύστερ’ από χρόνια.
Κείνη είχε τώρα πιό δικά της «ξένα»
Παιδιά και φτώχεια.
Κείνος είχε φτασμένα τα «δικά» του.
Κι οι δυό τους ντροπιασμένοι.
Σαν ν’ άκουγαν κουβέντες πεθαμένων
πού φλυαρούνε μοχθηρά, να δείξουν:
είναι ίδιος τους-σαν πάντα- ο τωρινός μας εαυτός.
Πιό πολύ, δε μ’ αγριεύει τίποτα
γιά της ζωής μου τη συνέχεια.
~
από τη συλλογή Στου γλυτωμού το χάζι, 1931
Ευχαριστώ τη φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα
Ο Θεόδωρος Ντόρρος (Τραμπαδώρος) ανήκε σε εύπορη Ελληνοαμερικανική οικογένεια με μεγάλα καταστήματα -οίκους μόδας που έραβαν νυφικά - στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και την Αθήνα. Καί ὁ ἴδιος εἶχε ἀπασχοληθεῖ στήν οίκογενειακή ἐπιχείρηση εἰδῶν προικός Dorros Bros.
Ο Ντόρρος ήταν άγνωστος στην Ελλάδα. Ζούσε ανάμεσα Παρίσι και Νέα Υόρκη. Τον Δεκέμβριο του 1930 τύπωσε στη Γαλλία το βιβλίο του σε ωραίο και ακριβό χαρτί και το έστειλε στην Ελλάδα.
Είχε κυκλοφορήσει μέσα σ’ ένα κουτί με σκληρό χαρτόνι που για να το ανοίξεις έπρεπε να λύσεις το φιόγκο με το μπλε νήμα που συγκρατούσε το καπάκι του. Το όνομα του συγγραφέα, ήταν τότε παντελώς άγνωστο: Θεόδωρος Ντόρρος. Τίτλος του βιβλίου «Στου γλυτωμού το χάζι». Στις πρώτες σελίδες μέσα σε ένα μαύρο πλαίσιο έγραφε: «Το βιβλίο τούτο δεν πουλιέται. Στέλνεται δωρεάν σε όποιον το ζητήσει». Και μετά είχε την διεύθυνσή του.
Ἡ συλλογή «Στοῦ γλυτωμοῦ τό χάζι» ἀποτελεῖται ἀπό 15 μικρά καί μεγάλα ποιήματα μέσα στά ὁποῖα δεσπόζει ὁ προβληματισμός τοῦ ἀστικοῦ τοπίου καί ὁ ψυχισμός τοῦ ξενιτεμένου καί ἀποκομμένου ἀπό τίς ρίζες του ἀνθρώπου. Ἡ ἀτελής γνώση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας βαραίνει στήν ἔκφραση καί σ’ αὐτήν ἐν πολλοῖς ὀφείλονται καί κάποιες ἐξεζητημένες ἀσάφειες, πού πολλές φορές ἐκλαμβάνονται ὡς ἠθελημένες νοηματικές ἐκτροπές καί μορφικές ἀσυνέχειες.
Ο Ντόρρος γεννήθηκε το 1895 και αυτοκτόνησε μαζί με τη σύζυγό του Σούζαν το 1954, μόλις 59 χρονών! Η περίπτωση της κοινής αυτοκτονίας-μαζί με την γυναίκα του-θυμίζει την ανάλογη του Άγγλου συγγραφέα Άρθουρ Καίσλερ και της συζύγου του.
κείνες πού ήταν, καθεμιά,
φυγή από τις άφταστες που μας προσμένουν.
Νόμιζ’ εκείνη πώς τον είχε βρεί τον άντρα της ζωής
της. Της ταίριαζε. Τον ήξερ’ ως το βάθος της
αλήθειας… όπως τον ίδιο εαυτό της πού πρωτοβρήκε
στην αγάπη του
και σώθηκε απ’ το λάθος που την έσερνε στα ξένα…
Και ‘κεινος στήριξε το τρέκλισμα της νιότης του
στό δόσιμό του αυτό πού τον εζάλισε πιό δυνατά
απ’ όλα τα γυρέματα
-δεμένα στις ορμές τις σκλαβωμένες…
Μάθηση, χρήμα, σπίτι.
Έτσι δεχόταν κείνα που του δώσανε.
Κάποτε, πιά αργά, θα ‘βρισκε τ’ άλλα.
Κι ήταν τρελά μεγάλος έρωτας.
Ξαναμίλησαν ύστερ’ από χρόνια.
Κείνη είχε τώρα πιό δικά της «ξένα»
Παιδιά και φτώχεια.
Κείνος είχε φτασμένα τα «δικά» του.
Κι οι δυό τους ντροπιασμένοι.
Σαν ν’ άκουγαν κουβέντες πεθαμένων
πού φλυαρούνε μοχθηρά, να δείξουν:
είναι ίδιος τους-σαν πάντα- ο τωρινός μας εαυτός.
Πιό πολύ, δε μ’ αγριεύει τίποτα
γιά της ζωής μου τη συνέχεια.
~
από τη συλλογή Στου γλυτωμού το χάζι, 1931
Ευχαριστώ τη φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα
Ο Θεόδωρος Ντόρρος (Τραμπαδώρος) ανήκε σε εύπορη Ελληνοαμερικανική οικογένεια με μεγάλα καταστήματα -οίκους μόδας που έραβαν νυφικά - στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και την Αθήνα. Καί ὁ ἴδιος εἶχε ἀπασχοληθεῖ στήν οίκογενειακή ἐπιχείρηση εἰδῶν προικός Dorros Bros.
Ο Ντόρρος ήταν άγνωστος στην Ελλάδα. Ζούσε ανάμεσα Παρίσι και Νέα Υόρκη. Τον Δεκέμβριο του 1930 τύπωσε στη Γαλλία το βιβλίο του σε ωραίο και ακριβό χαρτί και το έστειλε στην Ελλάδα.
Είχε κυκλοφορήσει μέσα σ’ ένα κουτί με σκληρό χαρτόνι που για να το ανοίξεις έπρεπε να λύσεις το φιόγκο με το μπλε νήμα που συγκρατούσε το καπάκι του. Το όνομα του συγγραφέα, ήταν τότε παντελώς άγνωστο: Θεόδωρος Ντόρρος. Τίτλος του βιβλίου «Στου γλυτωμού το χάζι». Στις πρώτες σελίδες μέσα σε ένα μαύρο πλαίσιο έγραφε: «Το βιβλίο τούτο δεν πουλιέται. Στέλνεται δωρεάν σε όποιον το ζητήσει». Και μετά είχε την διεύθυνσή του.
Ἡ συλλογή «Στοῦ γλυτωμοῦ τό χάζι» ἀποτελεῖται ἀπό 15 μικρά καί μεγάλα ποιήματα μέσα στά ὁποῖα δεσπόζει ὁ προβληματισμός τοῦ ἀστικοῦ τοπίου καί ὁ ψυχισμός τοῦ ξενιτεμένου καί ἀποκομμένου ἀπό τίς ρίζες του ἀνθρώπου. Ἡ ἀτελής γνώση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας βαραίνει στήν ἔκφραση καί σ’ αὐτήν ἐν πολλοῖς ὀφείλονται καί κάποιες ἐξεζητημένες ἀσάφειες, πού πολλές φορές ἐκλαμβάνονται ὡς ἠθελημένες νοηματικές ἐκτροπές καί μορφικές ἀσυνέχειες.
Ο Ντόρρος γεννήθηκε το 1895 και αυτοκτόνησε μαζί με τη σύζυγό του Σούζαν το 1954, μόλις 59 χρονών! Η περίπτωση της κοινής αυτοκτονίας-μαζί με την γυναίκα του-θυμίζει την ανάλογη του Άγγλου συγγραφέα Άρθουρ Καίσλερ και της συζύγου του.
