Κώστας Βάρναλης, «Τα συνηθισμένα»

Τη μπλοκάριζ’ ένα μήνα
τουρλοκάπουλη τη Μίνα.
Μ’ ένα σπίρτο πάει κι αυτός
πουλβερη και κουρνιαχτός.

Τι "θεά μου και ψυχή μου"!
Κι "αχ! νηστεία και προσευκή μου!"
Κι "αχ! με σένα ιδανικό
και το θάνατο νικώ"!

"Να! Βραχιόλια, να γιορτάνι,
να φουστάνι, που σου κάνει.
Να τον ήλιο, το φεγγάρι,
τ’ Αϊ-Νικόλα το παγκάρι"!...

Ώσπου δέχτηκεν αυτή
μέρα του Μαγιού καυτή
και την πήγε με χαρά του
στην κρυφούλα κάμαρά του.

Τρανταζότανε ντιβάνι,
τοίχος, πάτωμα, ταβάνι.
Χαλασμός και πλαταγή,
λες και βούλιαζεν η γη...

Κι ύστερα; — "Όξω από `δώ
και να μη σε ξαναδώ!
Αποκάρδιωση μεγάλη!
Σαν τις άλλες! Σαν την άλλη!"
~
 από την ποιητική συλλογή Ελεύθερος κόσμος (1965)

 

 O Κώστας Βάρναλης (Μπουργκάς, 1884 – 1974) ήταν λογοτέχνης. Είναι γνωστός κυρίως για τα ποιήματά του, αλλά έγραψε επίσης αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. [Βιογραφία]