Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Σίσσυ Δουτσίου, «Μπορείτε να με θάψετε ζωντανή»

Μπορείτε να με θάψετε ζωντανή
Μέσα στο χώμα
Δεν θα με ενοχλούσε
Μπορείτε να με βάλετε
Μέσα σε μια στενή κάσα
Δεν θα με ενοχλούσε καθόλου
Που δεν θα μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλα μου
Θα πέθαινα
Χωρίς ανάσα
Μπορείτε να με θάψετε ζωντανή
Κάτω στη γη
Βαθιά μέσα στο χώμα
Δεν θα με ενοχλούσε
Να με θάψετε
Βαθιά μέσα στη γη
Να μην ακούω τους λυγμούς και το πένθος των φίλων μου
Δεν θα δυσανασχετούσα
Χωρίς οίκτο
Η καρδιά μου άδεια
Και οι ψίθυροι της αδερφής μου
Χωρίς βοήθεια
Μόνη, δεν θα με ενοχλούσε
Οι ψίθυροι των φίλων μου
 Χωρίς βοήθεια
Κανένας
Μόνη μου
Ο θάνατος μου
Μπορείτε να με θάψετε ζωντανή
Δεν θα με ενοχλούσε
Που θα μύριζα το μουσκεμένο χώμα
Μέσα στη Γη
Το χώμα είναι υγρό δεν στεγνώνει ποτέ Μέσα στη Γη
Το χώμα είναι συνέχεια συγκινημένο
Μπορώ να σκάψω βαθιά μέσα στη γη
Κάτω από αυτή τη ζωή
Κάτω από αυτή τη ζωή
Υπάρχει ένα στρώμα πεθαμένων
Κάτω από τα πόδια μας
Κοιμούνται οι νεκροί μας
Κάτω από τα θεμέλια αυτού του κόσμου
Αναπαύονται αρρωστημένα κορμιά
Βασανισμένες σκέψεις
Αιμορραγούντες ήρωες
Θυσίες
Έμβρυα
Σοφοί γέροι
Κάτω από τη ζωή
Χαϊδεύουν το χώμα
Σκελετοί αναμνήσεων
Ερωτικά γράμματα
Παλιές φωτογραφίες
Μπορείτε να με θάψετε ζωντανή
Δεν θα με ενοχλούσε καθόλου
Να μην μπορώ να αναπνεύσω
Μέσα στο σκοτάδι
Ουδείς λόγος
Κάτω από τον κόσμο μας
Ρέει η ατέρμονη λευκή θάλασσα των καταραμένων
Συσπώνται οι τελευταίες προσπάθειες για ζωή
Σας ενθαρρύνω να με θάψετε ζωντανή
Δεν είμαι ευπαθής στις συγκινήσεις
Μια θριαμβευτική αγαλλίαση
Ομολογώ την προθυμία μου
Με ειλικρίνεια
Να βρίσκομαι
Πέρα από το καυτό οδόστρωμα
Μέσα στο υγρό χώμα
Ζωντανή
Για λίγο
Όσο αντέξω

Η Σίσσυ Δουτσίου είναι ηθοποιός και ποιήτρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε Αστροφυσική στο University of Sussex στο Brighton της Αγγλίας και φοίτησε στη δραματική σχολή Δήλος της Δ.Χατούπη. Eίναι ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [ Πειραματικών Τεχνών ]. Συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. Πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις. Έχουνε γίνει αφιερώματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το καλλιτεχνικό της έργο και την παρουσία της στο θέατρο. Ποιήματά της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ. Τίτλοι βιβλίων: Η Ηδονοβλεψίας (Κενότητα, 2018). Ω! Απόκρυφον (Κενότητα, 2018). Ένδοξες Μέρες (Κενότητα, 2018). Προσβολή Δημοσίας Αιδούς (Κενότητα, 2018). Μυθολογικά Τέρατα (Κενότητα, 2021).

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης