(1).jpg)
.png)
Αμυδρό είναι μόνο το χρώμα της φυλακής
σε οποιαδήποτε απόχρωση το διαλέξει κάποιος -
δυσδιάκριτο. Ασαφές.
Η επιείκεια είναι
ξεβράκωτη
μαδημένη από πετρόψυχα έντομα.
Χρήματα, χάπια αποτοξίνωσης, ηρωίνη,
τηλεκάρτες, σερβιέτες, σαπούνια, τσιγάρα, ηρεμιστικά
πάνω - κάτω στο ίδιο σκουριασμένο σύρμα στην ταράτσα μαζί με
την νοσταλγία, την τιμωρία, την απομόνωση, την ανάμνηση
μισοκλείνοντας τα βλέφαρα σε οποιοδήποτε κώλο οποιουδήποτε φύλου.
Γωνίες σκεπασμένες με αποφάγια
Τεράστια θηλαστικά βαδίζουν αργά και τρώνε τα σκουπίδια
Δεν ξέρω πως βρίσκονται μέσα στο προαύλιο θαλάσσια κήτη
Θάλασσα
Ξηρά
Θάλασσα
Μου λείπει ο ζωτικός χώρος - αυτή η ζώσα περιουσία του απερίσκεπτου.
Αυθορμητισμός Θάρρος
Θαρραλέα κορίτσια Θαρραλέα αγόρια
Η μυρωδιά της φυλακής είναι απαίσια
ποτέ πένθιμη ποτέ μουχλιασμένη
Ο ήλιος δεν δύει ποτέ σε αυτό το μέρος
Οι κινήσεις των φρουρών τραβάνε το στόμα μου σε τέσσερις κατευθύνσεις
και κάνω μορφασμούς αηδίας.
Τα εγκλήματα της τρίτης πτέρυγας διαφέρουν από τα δικά μου
Εγώ είμαι αθώος
Τα σκεπάσματα είναι μάλλινα χειμώνα καλοκαίρι
Άντε γαμηθείτε καργιόληδες
7 ημέρες την εβδομάδα
4 εβδομάδες το μήνα
12 μήνες το χρόνο
Το πάτωμα είναι γεμάτο λακκούβες και τρύπες
Οι όροφοι συναντιούνται μεταξύ τους
Από το ένα κελί βλέπεις μέσα στο άλλο
Άλλες χώρες, άλλες πατρίδες, άλλες γειτονιές
Εγώ είμαι αθώος
Δεν φυσάει, δεν λάμπει, δεν ξημερώνει ποτέ εδώ
Υφίσταμαι κρατική βία
Δεν μπορώ να φύγω να πάω πουθενά
Η οικογένεια μου είναι στο μεσημεριανό της τραπέζι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εμένα
Δεν μπορώ να αλλάξω παρέα,
δεν διαλέγω τους φίλους μου,
ίδια γλώσσα άδοξη χωρίς ιστορίες.
Με το ίδιο σώμα δυο χρόνια τώρα
Η ζωή μου λεπτόσωμη
Ο βίος μου ισχνός
Ο εαυτός μου πλήττει με εμένα
Οι τοίχοι κάνουν πολύ θόρυβο
Και το κουδούνι για τη συνάθροιση στο προαύλιο είναι ένας οξύς παρατεταμένος ήχος
Γαμημένοι
Είμαι αθώος
Λατρεύω τη ζωή έξω από εδώ
Τους φίλους μου, την πλατεία, τη νύχτα, τα αδέρφια μου
Όλοι με κοιτάζουν
σαν να είμαι απλά ένας πίνακας ζωγραφικής
άψυχος
ή μια βιτρίνα μεγάλου καταστήματος
άψυχη
Αγένεια και τρόμος.
Άντε γαμήσου μαλακισμένε
Ότι είναι από σίδερο έχει σκουριάσει
και οι γυναίκες από το απέναντι κτίριο ουρλιάζουν από τον πόνο
Ότι χτίστηκε δεν γκρεμίστηκε ποτέ
Ότι δόθηκε δεν το φρόντισε ποτέ κανένας
Δωρεές από πλούσιους πνευματικούς πατέρες
στοίβες βιβλία άχρηστα σε άδεια φρεσκοβαμμένα δωμάτια
Στις γυναικείες φυλακές τα βρέφη κλαίνε ασταμάτητα για ένα χρόνο
Στις τουαλέτες των φυλακών ανηλίκων οι έφηβοι ξυρίζουν τα κεφάλια τους
και σημαδεύουν με κορεάτικα σύμβολα τα σημεία που πονάνε.
Ελληνίδες μανάδες πουλάνε ψυχοφάρμακα για να αγοράσουνε καινούργια οδοντόβουρτσα και χαρτί τουαλέτας.
Οι τσαμπουκάδες γίνονται στους διαδρόμους.
Θέλω να πάρω τον Ορέστη τηλέφωνο
Κάθε πρωί ξυπνάς από το τρίξιμο των κλειδιών
Ένας ήχος που θα τον θυμάσαι για πάντα
Η πρώτη γνωριμία φυτρώνει με ένα σωματικό έλεγχο
Εξόριστοι του εικοστού πρώτου αιώνα
Η εξαθλίωση αναστενάζει ολημερίς στα περβάζια των λευκών κελιών
Η φτώχεια υπάρχει παντού σε κάθε βήμα μέσα στα δωμάτια υψίστης ασφαλείας
Γαμημένοι ξεφτιλισμένοι
Ισόβια ξέρεις τι σημαίνει ισόβια ρε πούστη μου ;
Ισόβια
Είμαι αθώος
Το κορμί αλλάζει μέσα στους πρώτους μήνες
πιο αδύνατο από ποτέ πιο χλωμό από ποτέ
Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο
Οι δεσμοφύλακες οδηγούνται από σκυλιά βουτηγμένα σε λάσπες
Ισόβια σημαίνει φόβος
Και μια απέραντη μοναξιά
Το καλοκαίρι ξεκίνησε φέτος πιο νωρίς
Τα κρεβάτια βράζουν για έξι συνεχόμενους μήνες
Τα μάτια ζεματάνε κόκκινα από τη δίψα και τη ζέστη.
Θα ήθελα να δω τις τράπεζες καμένες, τα υπουργεία πυροβολημένα
και τα κοινοβούλια κατειλημμένα από πανέμορφες γυναίκες, τους καλογυαλισμένους ουρανοξύστες αποξηραμένους στην έρημο των μεγαλουπόλεων, την Αμερική, την Κίνα και τις υπερδυνάμεις της Ευρώπης να ζητιανεύουν έλεος από τις φτωχότερες γειτονιές του κόσμου, τα μάτια των πολιτικών απόλυτα τρομαγμένα.
Θα ήθελα να δω τα βουνά τοξικών αποβλήτων στην Ιαπωνία να μολύνουν τα έντερα των επιστημόνων, τους λιγόψυχους να γδέρνονται από το μανιασμένο ύφος των καταπιεσμένων.
Θα ήθελα να δω τις φαβέλες της Βραζιλίας να γκρεμίζονται σαν απογευματινό παιχνίδι μικρών αγοριών την ώρα του ηλιοβασιλέματος - μια για πάντα - τα κορίτσια και οι γιαγιάδες να ξεχνάνε κάθε πένθιμη ανάμνηση και να χτίζουν κήπους και παιδικές χαρές.
Πάνω από τα φέρετρα των καταπιεστών θα ανεμίζουν μαύρες σημαίες.
Εξέγερση στην Α' πτέρυγα
ακολουθούν οι υπόλοιπες 6 πτέρυγες
ένα νοσοκομείο
ένα προαύλιο και
οι γυναικείες φυλακές απομακρυσμένες
πέρα μακριά
2χλμ από το διοικητήριο.
Ισόβια.
σε οποιαδήποτε απόχρωση το διαλέξει κάποιος -
δυσδιάκριτο. Ασαφές.
Η επιείκεια είναι
ξεβράκωτη
μαδημένη από πετρόψυχα έντομα.
Χρήματα, χάπια αποτοξίνωσης, ηρωίνη,
τηλεκάρτες, σερβιέτες, σαπούνια, τσιγάρα, ηρεμιστικά
πάνω - κάτω στο ίδιο σκουριασμένο σύρμα στην ταράτσα μαζί με
την νοσταλγία, την τιμωρία, την απομόνωση, την ανάμνηση
μισοκλείνοντας τα βλέφαρα σε οποιοδήποτε κώλο οποιουδήποτε φύλου.
Γωνίες σκεπασμένες με αποφάγια
Τεράστια θηλαστικά βαδίζουν αργά και τρώνε τα σκουπίδια
Δεν ξέρω πως βρίσκονται μέσα στο προαύλιο θαλάσσια κήτη
Θάλασσα
Ξηρά
Θάλασσα
Μου λείπει ο ζωτικός χώρος - αυτή η ζώσα περιουσία του απερίσκεπτου.
Αυθορμητισμός Θάρρος
Θαρραλέα κορίτσια Θαρραλέα αγόρια
Η μυρωδιά της φυλακής είναι απαίσια
ποτέ πένθιμη ποτέ μουχλιασμένη
Ο ήλιος δεν δύει ποτέ σε αυτό το μέρος
Οι κινήσεις των φρουρών τραβάνε το στόμα μου σε τέσσερις κατευθύνσεις
και κάνω μορφασμούς αηδίας.
Τα εγκλήματα της τρίτης πτέρυγας διαφέρουν από τα δικά μου
Εγώ είμαι αθώος
Τα σκεπάσματα είναι μάλλινα χειμώνα καλοκαίρι
Άντε γαμηθείτε καργιόληδες
7 ημέρες την εβδομάδα
4 εβδομάδες το μήνα
12 μήνες το χρόνο
Το πάτωμα είναι γεμάτο λακκούβες και τρύπες
Οι όροφοι συναντιούνται μεταξύ τους
Από το ένα κελί βλέπεις μέσα στο άλλο
Άλλες χώρες, άλλες πατρίδες, άλλες γειτονιές
Εγώ είμαι αθώος
Δεν φυσάει, δεν λάμπει, δεν ξημερώνει ποτέ εδώ
Υφίσταμαι κρατική βία
Δεν μπορώ να φύγω να πάω πουθενά
Η οικογένεια μου είναι στο μεσημεριανό της τραπέζι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εμένα
Δεν μπορώ να αλλάξω παρέα,
δεν διαλέγω τους φίλους μου,
ίδια γλώσσα άδοξη χωρίς ιστορίες.
Με το ίδιο σώμα δυο χρόνια τώρα
Η ζωή μου λεπτόσωμη
Ο βίος μου ισχνός
Ο εαυτός μου πλήττει με εμένα
Οι τοίχοι κάνουν πολύ θόρυβο
Και το κουδούνι για τη συνάθροιση στο προαύλιο είναι ένας οξύς παρατεταμένος ήχος
Γαμημένοι
Είμαι αθώος
Λατρεύω τη ζωή έξω από εδώ
Τους φίλους μου, την πλατεία, τη νύχτα, τα αδέρφια μου
Όλοι με κοιτάζουν
σαν να είμαι απλά ένας πίνακας ζωγραφικής
άψυχος
ή μια βιτρίνα μεγάλου καταστήματος
άψυχη
Αγένεια και τρόμος.
Άντε γαμήσου μαλακισμένε
Ότι είναι από σίδερο έχει σκουριάσει
και οι γυναίκες από το απέναντι κτίριο ουρλιάζουν από τον πόνο
Ότι χτίστηκε δεν γκρεμίστηκε ποτέ
Ότι δόθηκε δεν το φρόντισε ποτέ κανένας
Δωρεές από πλούσιους πνευματικούς πατέρες
στοίβες βιβλία άχρηστα σε άδεια φρεσκοβαμμένα δωμάτια
Στις γυναικείες φυλακές τα βρέφη κλαίνε ασταμάτητα για ένα χρόνο
Στις τουαλέτες των φυλακών ανηλίκων οι έφηβοι ξυρίζουν τα κεφάλια τους
και σημαδεύουν με κορεάτικα σύμβολα τα σημεία που πονάνε.
Ελληνίδες μανάδες πουλάνε ψυχοφάρμακα για να αγοράσουνε καινούργια οδοντόβουρτσα και χαρτί τουαλέτας.
Οι τσαμπουκάδες γίνονται στους διαδρόμους.
Θέλω να πάρω τον Ορέστη τηλέφωνο
Κάθε πρωί ξυπνάς από το τρίξιμο των κλειδιών
Ένας ήχος που θα τον θυμάσαι για πάντα
Η πρώτη γνωριμία φυτρώνει με ένα σωματικό έλεγχο
Εξόριστοι του εικοστού πρώτου αιώνα
Η εξαθλίωση αναστενάζει ολημερίς στα περβάζια των λευκών κελιών
Η φτώχεια υπάρχει παντού σε κάθε βήμα μέσα στα δωμάτια υψίστης ασφαλείας
Γαμημένοι ξεφτιλισμένοι
Ισόβια ξέρεις τι σημαίνει ισόβια ρε πούστη μου ;
Ισόβια
Είμαι αθώος
Το κορμί αλλάζει μέσα στους πρώτους μήνες
πιο αδύνατο από ποτέ πιο χλωμό από ποτέ
Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο
Οι δεσμοφύλακες οδηγούνται από σκυλιά βουτηγμένα σε λάσπες
Ισόβια σημαίνει φόβος
Και μια απέραντη μοναξιά
Το καλοκαίρι ξεκίνησε φέτος πιο νωρίς
Τα κρεβάτια βράζουν για έξι συνεχόμενους μήνες
Τα μάτια ζεματάνε κόκκινα από τη δίψα και τη ζέστη.
Θα ήθελα να δω τις τράπεζες καμένες, τα υπουργεία πυροβολημένα
και τα κοινοβούλια κατειλημμένα από πανέμορφες γυναίκες, τους καλογυαλισμένους ουρανοξύστες αποξηραμένους στην έρημο των μεγαλουπόλεων, την Αμερική, την Κίνα και τις υπερδυνάμεις της Ευρώπης να ζητιανεύουν έλεος από τις φτωχότερες γειτονιές του κόσμου, τα μάτια των πολιτικών απόλυτα τρομαγμένα.
Θα ήθελα να δω τα βουνά τοξικών αποβλήτων στην Ιαπωνία να μολύνουν τα έντερα των επιστημόνων, τους λιγόψυχους να γδέρνονται από το μανιασμένο ύφος των καταπιεσμένων.
Θα ήθελα να δω τις φαβέλες της Βραζιλίας να γκρεμίζονται σαν απογευματινό παιχνίδι μικρών αγοριών την ώρα του ηλιοβασιλέματος - μια για πάντα - τα κορίτσια και οι γιαγιάδες να ξεχνάνε κάθε πένθιμη ανάμνηση και να χτίζουν κήπους και παιδικές χαρές.
Πάνω από τα φέρετρα των καταπιεστών θα ανεμίζουν μαύρες σημαίες.
Εξέγερση στην Α' πτέρυγα
ακολουθούν οι υπόλοιπες 6 πτέρυγες
ένα νοσοκομείο
ένα προαύλιο και
οι γυναικείες φυλακές απομακρυσμένες
πέρα μακριά
2χλμ από το διοικητήριο.
Ισόβια.
Η Σίσσυ Δουτσίου είναι ηθοποιός και ποιήτρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε Αστροφυσική στο University of Sussex στο Brighton της Αγγλίας και φοίτησε στη δραματική σχολή Δήλος της Δ.Χατούπη. Eίναι ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [ Πειραματικών Τεχνών ]. Συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. Πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις. Έχουνε γίνει αφιερώματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το καλλιτεχνικό της έργο και την παρουσία της στο θέατρο. Ποιήματά της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ. Τίτλοι βιβλίων: Η Ηδονοβλεψίας (Κενότητα, 2018). Ω! Απόκρυφον (Κενότητα, 2018). Ένδοξες Μέρες (Κενότητα, 2018). Προσβολή Δημοσίας Αιδούς (Κενότητα, 2018). Μυθολογικά Τέρατα (Κενότητα, 2021).
