(1).jpg)
.png)
O συντηρητισμός νικά
καθώς περνούν τα χρόνια
Οι νέοι σέβονται την πολυετή σάρκα των γερασμένων
Οι νέες υπό την αιγίδα της φρεσκάδας τους
και της υπομονής τους
παρατηρούν τα σάλια των συντηρητικών
να χύνονται στα γεμισμένα με κρέας πιάτα
του οικογενειακού δείπνου.
Παιδιά και έφηβοι αναστενάζουν και διαμαρτύρονται
που τους απαγορεύουν το παιχνίδι τους
Άβατον τα δωμάτια της γενιάς του 1930
Άβατον οι ψαλμοί τους
Γιατί,
τον συντηρητισμό
πολλοί τον απεχθάνονται
λίγοι τον πολεμάνε.
Δράκαινες μάνες
γεννηθείσες από άλλες
δράκαινες μάνες.
Ορθόδοξες νευρωτικές λουσμένες με πίστη
λοιδορούν το πνεύμα
ουρλιάζοντας προσευχές
«….και μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥυσαὶ ἡμὰς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ελέησόν ημάς από τις αμαρτίες ημών»
«Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μὲ ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντὸς…»
«Μὲ ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα.»
«Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον»
Υστερικές μητέρες
κρατούν υπό την κατοχή τους
14χρονες άτακτες κόρες.
Ασπάζονται την λιποταξία και τον αθεϊσμό
και όμως
σιχαίνονται και καταδικάζουν τον Ανδρέα Εμπειρίκο.
Καταθλιπτικοί διάσημοι μυθιστοριογράφοι
ρεαλιστές άντρες – πιστοί –
ανέξοδα χλευάσαν διθυράμβους του έρωτα.
Χοντροί μεσήλικες
υπερασπίζονται τη κρυφή πολυγαμία
και την απιστία
έναντι
του ομαδικου έρωτα
Ματαιόδοξες ηθοποιοί
αγοράζουν γυάλινες μελάνες
για να βουτήξουνε μέσα
τις κρυστάλλινες πένες της φιλαρέσκειας τους.
Άνευ ορίων – Άνευ όρων
Η μέθεξις γιορτάζει την άνοιξη
το καλοκαίρι
Η μέθεξις θροΐζει μες το φθινόπωρο
μες το χειμώνα.
Συναντιούνται κρυφά τα σώματα
εκεί που η γη υπάρχει από μόνη της
Συναθροίζονται κρυφά
Παν και Εσαεί
Το σώμα, οι επιθυμίες, η λύσσα, η έκσταση
Παν και Εσαεί
Οι αφροί της Αφροδίτης
Παν και Εσαεί
Το βλέμμα του Σάτυρου
Παν και Εσαεί
Άνευ ορίων – Άνευ όρων
Παρελαύνει ο ηδονισμός
δίχως αξιοπρεπείς κυρίες ,
δίχως χήρες ευγενών, και χήρες κληρονόμων.
Δίχως σαρκασμούς και ειρωνείες.
Δίχως κραυγές αποδοκιμασίας.
Η θέρμη της ενσυναίσθησης
της συμπόνιας
της αλληλοκατανόησης
Η θέρμη της ανωμαλίας
της μυστικοπάθειας
της χρήσης LSD
και ο χρησμός των νέων
για ένα μέλλον άνευ ορίων και άνευ όρων.
Ο συντηρητισμός κομματιάζεται και αργοπεθαίνει
στη μοναξιά του ποιητή
στην θερμή προσευχή της απελπισμένης άθεης
στη συνωμοτική προσδοκία των «πυρήνων της φωτιάς»
στα τεράστια οδοφράγματα και τις κατεστραμμένες εκκλησίες
στους θανατωμένους αρχιεπισκόπους
στις 238 γυμνές δολοφονημένες μοναχές
στους 2365 καταδιωγμένους μοναχούς και
στους 4184 νεκρούς ιερείς
στην Ισπανία το 1936
στις φλεγόμενες νύχτες στη Τυνησία το 2011,
στο βουητό των δρόμων του 2008 στην Αθήνα.
Ο συντηρητισμός πεθαίνει
στoν στοχασμό ενός ερασιτέχνη φιλόσοφου
στις μικρές και μεγάλες ακτές γυμνιστών
στους συνειρμούς των μεθυσμένων
και στα βογγητά γυναικών
που ξεσκίζονται από θηλυπρεπείς άντρες.
Άνευ ορίων – Άνευ όρων
Ο καθωσπρεπισμός ξερνάει το αίμα του
και ψοφάει από καρκίνο εντέρου
όταν το σώμα
- λευκό, μαύρο, ξανθό, μελαχρινό –
απειθαρχεί,
όταν η σεμνότητα αφανίζεται
από τα σκέλια των παρθένων
όταν η ζωτική ενέργεια νυμφομανών εξαντλείται
όταν οι γονείς απαρνιούνται
το αίσθημα ευθύνης
όταν η σύνεση εξασθενίζει από
αφροδισιακά νοσήματα
και όταν τα σαρκικά πάθη δυναστεύουν την κοινή λογική.
Όχι Λόγος
Όχι εγκράτεια
Όχι αυτοέλεγχος
Το σώμα απόλαυσε,
απολαμβάνει και θα απολαμβάνει για πάντα.
καθώς περνούν τα χρόνια
Οι νέοι σέβονται την πολυετή σάρκα των γερασμένων
Οι νέες υπό την αιγίδα της φρεσκάδας τους
και της υπομονής τους
παρατηρούν τα σάλια των συντηρητικών
να χύνονται στα γεμισμένα με κρέας πιάτα
του οικογενειακού δείπνου.
Παιδιά και έφηβοι αναστενάζουν και διαμαρτύρονται
που τους απαγορεύουν το παιχνίδι τους
Άβατον τα δωμάτια της γενιάς του 1930
Άβατον οι ψαλμοί τους
Γιατί,
τον συντηρητισμό
πολλοί τον απεχθάνονται
λίγοι τον πολεμάνε.
Δράκαινες μάνες
γεννηθείσες από άλλες
δράκαινες μάνες.
Ορθόδοξες νευρωτικές λουσμένες με πίστη
λοιδορούν το πνεύμα
ουρλιάζοντας προσευχές
«….και μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥυσαὶ ἡμὰς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ελέησόν ημάς από τις αμαρτίες ημών»
«Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μὲ ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντὸς…»
«Μὲ ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα.»
«Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον»
Υστερικές μητέρες
κρατούν υπό την κατοχή τους
14χρονες άτακτες κόρες.
Ασπάζονται την λιποταξία και τον αθεϊσμό
και όμως
σιχαίνονται και καταδικάζουν τον Ανδρέα Εμπειρίκο.
Καταθλιπτικοί διάσημοι μυθιστοριογράφοι
ρεαλιστές άντρες – πιστοί –
ανέξοδα χλευάσαν διθυράμβους του έρωτα.
Χοντροί μεσήλικες
υπερασπίζονται τη κρυφή πολυγαμία
και την απιστία
έναντι
του ομαδικου έρωτα
Ματαιόδοξες ηθοποιοί
αγοράζουν γυάλινες μελάνες
για να βουτήξουνε μέσα
τις κρυστάλλινες πένες της φιλαρέσκειας τους.
Άνευ ορίων – Άνευ όρων
Η μέθεξις γιορτάζει την άνοιξη
το καλοκαίρι
Η μέθεξις θροΐζει μες το φθινόπωρο
μες το χειμώνα.
Συναντιούνται κρυφά τα σώματα
εκεί που η γη υπάρχει από μόνη της
Συναθροίζονται κρυφά
Παν και Εσαεί
Το σώμα, οι επιθυμίες, η λύσσα, η έκσταση
Παν και Εσαεί
Οι αφροί της Αφροδίτης
Παν και Εσαεί
Το βλέμμα του Σάτυρου
Παν και Εσαεί
Άνευ ορίων – Άνευ όρων
Παρελαύνει ο ηδονισμός
δίχως αξιοπρεπείς κυρίες ,
δίχως χήρες ευγενών, και χήρες κληρονόμων.
Δίχως σαρκασμούς και ειρωνείες.
Δίχως κραυγές αποδοκιμασίας.
Η θέρμη της ενσυναίσθησης
της συμπόνιας
της αλληλοκατανόησης
Η θέρμη της ανωμαλίας
της μυστικοπάθειας
της χρήσης LSD
και ο χρησμός των νέων
για ένα μέλλον άνευ ορίων και άνευ όρων.
Ο συντηρητισμός κομματιάζεται και αργοπεθαίνει
στη μοναξιά του ποιητή
στην θερμή προσευχή της απελπισμένης άθεης
στη συνωμοτική προσδοκία των «πυρήνων της φωτιάς»
στα τεράστια οδοφράγματα και τις κατεστραμμένες εκκλησίες
στους θανατωμένους αρχιεπισκόπους
στις 238 γυμνές δολοφονημένες μοναχές
στους 2365 καταδιωγμένους μοναχούς και
στους 4184 νεκρούς ιερείς
στην Ισπανία το 1936
στις φλεγόμενες νύχτες στη Τυνησία το 2011,
στο βουητό των δρόμων του 2008 στην Αθήνα.
Ο συντηρητισμός πεθαίνει
στoν στοχασμό ενός ερασιτέχνη φιλόσοφου
στις μικρές και μεγάλες ακτές γυμνιστών
στους συνειρμούς των μεθυσμένων
και στα βογγητά γυναικών
που ξεσκίζονται από θηλυπρεπείς άντρες.
Άνευ ορίων – Άνευ όρων
Ο καθωσπρεπισμός ξερνάει το αίμα του
και ψοφάει από καρκίνο εντέρου
όταν το σώμα
- λευκό, μαύρο, ξανθό, μελαχρινό –
απειθαρχεί,
όταν η σεμνότητα αφανίζεται
από τα σκέλια των παρθένων
όταν η ζωτική ενέργεια νυμφομανών εξαντλείται
όταν οι γονείς απαρνιούνται
το αίσθημα ευθύνης
όταν η σύνεση εξασθενίζει από
αφροδισιακά νοσήματα
και όταν τα σαρκικά πάθη δυναστεύουν την κοινή λογική.
Όχι Λόγος
Όχι εγκράτεια
Όχι αυτοέλεγχος
Το σώμα απόλαυσε,
απολαμβάνει και θα απολαμβάνει για πάντα.
Η Σίσσυ Δουτσίου είναι ηθοποιός και ποιήτρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε Αστροφυσική στο University of Sussex στο Brighton της Αγγλίας και φοίτησε στη δραματική σχολή Δήλος της Δ.Χατούπη. Eίναι ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [ Πειραματικών Τεχνών ]. Συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. Πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις. Έχουνε γίνει αφιερώματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το καλλιτεχνικό της έργο και την παρουσία της στο θέατρο. Ποιήματά της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ. Τίτλοι βιβλίων: Η Ηδονοβλεψίας (Κενότητα, 2018). Ω! Απόκρυφον (Κενότητα, 2018). Ένδοξες Μέρες (Κενότητα, 2018). Προσβολή Δημοσίας Αιδούς (Κενότητα, 2018). Μυθολογικά Τέρατα (Κενότητα, 2021).
