(1).jpg)
.png)
Ο χρόνος που έσβησε
Ο χρόνος που εξατμίστηκε
Πρησμένη..........είμαι πρησμένη .....
Οι φλέβες μου έτοιμες να εκτιναχτούν
Θα γεμίσουν το πάτωμα αίμα
Θα γεμίσουν το πάτωμα μολυσμένο αίμα
Θα γεμίσουν το πάτωμα
Ψεύτικες Πλαστές επιθυμίες
Μαζεύω το αίμα
Τρίβω το πάτωμα σαν τρελή
Σαν να μην έγινε τίποτα
Βγάζω όλα όλα μου τα ρούχα
Μένω γυμνή .......
Ένα φουστάνι μόνο
Η σκιά μου.....
Ανοίγω την πόρτα
Και πηγαίνω να πληρώσω στην τράπεζα τους λογαριασμούς μου
μόνο που είμαι γυμνή
Περιμένω στην ούρα με τους χρεωμένους γυμνή
Αγοράζω το εισητήριο γυμνή
Σταματάω το λεωφορείο γυμνή
Πηγαίνω στο παράρτημα για τους πολίτες
Και με στέλνουνε γυμνή
Στο ταμείο ανεργίας.....
Ευχαριστώ δεν με φτάνουν....τα χρηματά σας δεν μου φτάνουν....
Ευχαριστώ δεν μου αρέσει τίποτα ....εδώ μέσα...
Σαν σακούλες σκουπιδιών είναι τα προγράμματά σας
Σαν χωματερές είναι τα γραφεία της δουλείας σας...
Ευχαριστώ αλλά φεύγω από αυτό το νεκροταφείο ονείρων....
Τρέχω γυμνή στις σκάλες
Ανοίγω την πόρτα του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού
Φτάνω στο σπίτι
Οι πατούσες μου είναι σχισμένες ματωμένες
Γκρεμίζω το σπίτι μου γυμνή
Και τώρα αυτό που μου έχει απόμείνει
Είναι η σάρκα , η σκέψη , η αίσθηση....
Ότι δεν είμαι εδώ........
Ο χρόνος που εξατμίστηκε
Πρησμένη..........είμαι πρησμένη .....
Οι φλέβες μου έτοιμες να εκτιναχτούν
Θα γεμίσουν το πάτωμα αίμα
Θα γεμίσουν το πάτωμα μολυσμένο αίμα
Θα γεμίσουν το πάτωμα
Ψεύτικες Πλαστές επιθυμίες
Μαζεύω το αίμα
Τρίβω το πάτωμα σαν τρελή
Σαν να μην έγινε τίποτα
Βγάζω όλα όλα μου τα ρούχα
Μένω γυμνή .......
Ένα φουστάνι μόνο
Η σκιά μου.....
Ανοίγω την πόρτα
Και πηγαίνω να πληρώσω στην τράπεζα τους λογαριασμούς μου
μόνο που είμαι γυμνή
Περιμένω στην ούρα με τους χρεωμένους γυμνή
Αγοράζω το εισητήριο γυμνή
Σταματάω το λεωφορείο γυμνή
Πηγαίνω στο παράρτημα για τους πολίτες
Και με στέλνουνε γυμνή
Στο ταμείο ανεργίας.....
Ευχαριστώ δεν με φτάνουν....τα χρηματά σας δεν μου φτάνουν....
Ευχαριστώ δεν μου αρέσει τίποτα ....εδώ μέσα...
Σαν σακούλες σκουπιδιών είναι τα προγράμματά σας
Σαν χωματερές είναι τα γραφεία της δουλείας σας...
Ευχαριστώ αλλά φεύγω από αυτό το νεκροταφείο ονείρων....
Τρέχω γυμνή στις σκάλες
Ανοίγω την πόρτα του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού
Φτάνω στο σπίτι
Οι πατούσες μου είναι σχισμένες ματωμένες
Γκρεμίζω το σπίτι μου γυμνή
Και τώρα αυτό που μου έχει απόμείνει
Είναι η σάρκα , η σκέψη , η αίσθηση....
Ότι δεν είμαι εδώ........
Η Σίσσυ Δουτσίου είναι ηθοποιός και ποιήτρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε Αστροφυσική στο University of Sussex στο Brighton της Αγγλίας και φοίτησε στη δραματική σχολή Δήλος της Δ.Χατούπη. Eίναι ιδρυτικό μέλος του +Ινστιτούτου [ Πειραματικών Τεχνών ]. Συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. Πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις. Έχουνε γίνει αφιερώματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το καλλιτεχνικό της έργο και την παρουσία της στο θέατρο. Ποιήματά της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ. Τίτλοι βιβλίων: Η Ηδονοβλεψίας (Κενότητα, 2018). Ω! Απόκρυφον (Κενότητα, 2018). Ένδοξες Μέρες (Κενότητα, 2018). Προσβολή Δημοσίας Αιδούς (Κενότητα, 2018). Μυθολογικά Τέρατα (Κενότητα, 2021).
