Μπενζαμέν Περέ (Benjamin Péret), «Ντεραπάρισμα»

Γιατί να μην έχεις τον πόθο του κορυδαλλού που ρίχνεται στην ουράνια βράκα χωροφύλακα
να τη διαπεράσει δίχως ποτέ να τη βρει
θα είχες συναντήσει τον καθρέφτη του ματιού μου
που θα ’χε γίνει σα σπόρος σταριού στην πυραμίδα της πτήσης σου
που οικοδομεί τριγύρω μου μια φυλακή καιομένων βάτων
εάν φύγεις όπως ένα σπίτι λιώνει μες σε μπανιέρα λάβας
ή σκέψεων ιπταμένων και καταβροχθισμένων από φιάλη οξέος
εάν κοιτάξεις μες από το μάτι πόρτας που χαμογελά τότε σαν την πλατεία Ντωφέν
προτού να εμφανισθεί η κόπρος δικαίου
θα είχα έτσι μάτια αγρίου κύματος
για σένα
που θα ήταν άνθος αγαύης στο χείλος πηγαδιού ορυχείου
όπου θα φαίνονταν αντιλόπες στο σχήμα αυτιών
θέλω να πω βιολετών
που λέγονται έτσι διότι κρύβουν τσίνορα ίριδος
που πλαισιώνουν χλόη ηλεκτρική ικανή να με βάλει να ροκανίζω τα κρανία των προπατόρων μου
~
από το βιβλίο Απαγορεύεται η αφισοκόλλησις και άλλα ποιήματα, Εκδ. Ύψιλον, 2007.
σε μετάφραση Σωτήρη Λιόντου και Νίκου Σταμπάκη
πηγή

Ο Benjamin Péret γεννήθηκε το 1899 στο Rezé της Δυτικής Γαλλίας. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής, αλλά, σύντομα, διέκοψε τη φοίτησή του και κατετάγη στο γαλλικό στρατό. Έγινε μέλος του καλλιτεχνικού ρεύματος του ντανταϊσμού, από το οποίο αποχώρησε, λίγο αργότερα, για να συμμετάσχει στην ίδρυση του κινήματος του σουρεαλισμού. Το 1921 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Le Passager du transtlantique. Υπήρξε συνιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού La Révolution Surréaliste. Το 1925 προσχώρησε στο γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Το 1929 μετανάστευσε στη Βραζιλία, απ’ όπου απελάθηκε, δύο χρόνια αργότερα, λόγω της συμμετοχής του στην ίδρυση της τροτσκιστικής Βραζιλιάνικης Κομμουνιστικής Ένωσης. Στη συνέχεια, έλαβε μέρος στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο στο πλευρό των δημοκρατικών δυνάμεων και φυλακίστηκε. Μετά την απελευθέρωσή του, εγκαταστάθηκε για επτά χρόνια στο Μεξικό. Πέθανε το 1959 στο Παρίσι.