Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, «Νερό, λίγο νερό..»

Νερό,
λίγο νερό,
διψάω.
Δυο τρεις σταγόνες στάξε μου
στα χείλη, αγαπημένη.

Το όνομά μου μη ρωτάς·
Ιβάν, Δημήτρης, Παύλος,
τι νόημα έχει πλέον;

Έτσι, καθώς ακούγεται η μάχη να τελειώνει,
λίγο ας πιστέψω ότι συμπονέθηκα κι εγώ
κι ας φύγω μ’ ένα ψέμα

και τελευταία εικόνα μου

το δέντρο που μαράθηκε
στο σφιχταγκάλιασμά μου.

~

από τη συλλογή Όλα στο μαύρο, εκδ. Ρώμη, 2022

[Τρεις φορές το δεκατρία]

πηγή το ιστολόγιο μέλος του οποίου είναι ο ποιητής

Ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου γεννήθηκε το 1968 στη Βέροια όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: «Η τράπουλα του καλοκαιριού» (εκδ. Ars Poetica, 2012), «Furor Scribendi» (εκδ. Ars Poetica, 2013), «Ο άστεγος της οδού Χαμογέλων» (εκδ. Σαιξπηρικόν, 2015), «Έλαβον» (εκδ. Σαιξπηρικόν, 2017), «Τα μεροκάματα ενός έρωτα» (Εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2019), «Της μιας ανάσας ποιήματα» (εκδ. Κουκκίδα, 2021), «Όλα στο μαύρο» (εκδ. Ρώμη, 2022) ενώ συμμετέχει στα συλλογικά έργα «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (εκδ. Ενδυμίων, 2012) και «Ποιητικός και Πεζός Λόγος των Μελών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1980-2015)» (εκδ. Ρώμη, 2016). 

[Μέλος του Ποιητικού Πυρήνα και της ιστοσελίδας ppirinas.blogspot.com]