Αμαλία Ρούβαλη, «Στο Ναύπλιο λοιπόν»

στη μνήμη του αδερφού μου Γιώργου

Στο Ναύπλιο λοιπόν,
μαθαίνω αλήθειες.
Τις πάντα, τις χτες, τις αιώνιες
και τώρα.

Μπορεί η Ιστορία να γιατρέψει
τους ίδιους αρχέγονους πόνους,
τις ίδιες εκπλήξεις αιώνων
κι ας είν’ κι από φίλων τα χείλη καλών;

Στο Ναύπλιο λοιπόν
γεράζει η ψυχή μου,
παλιώνει το πνεύμα
κι η κρίση θολή.

Το Ναύπλιο λοιπόν
διδάσκει αλήθειες
κι ας είν’ κι από φίλων τα χείλη καλών.

Στο Ναύπλιο λοιπόν
μαθαίνω ζωή.

Το Παλαμήδι ολόφωτο εκεί.
Κι η ψυχή μου αμήχανη θωρεί.
~
από τη συλλογή Έπεα πτερόεντα;, εκδ. Τυπωθήτω, 2009

πηγή

Η Αμαλία Ρούβαλη γεννήθηκε το 1954 στο Ναύπλιο όπου πέρασε την παιδική της ηλικία. Είναι κόρη της οδοντιάτρου και ποιήτριας Τερέζας Παπαδόγιαννη-Ρούβαλη και του δικηγόρου εκ Ναυπλίου Τάκη Ρούβαλη, εκδότη στο Ναύπλιο  της μηνιαίας εφημερίδας «Η Μάχη», στην δεκαετία του 1960. Αδερφός της είναι ο συγγραφέας Γιώργος Ρούβαλης. Κατοικεί και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, κοινωνιολογία και σκηνοθεσία του κινηματογράφου στην Αθήνα και στο Παρίσι. Μετέφρασε βιβλία κοινωνικών επιστημών στις δεκαετίες 1970-1980 από τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα ιταλικά. Για δύο περίπου δεκαετίες διετέλεσε επίσημη μεταφράστρια και Ακόλουθος Τύπου στην Πρεσβεία του Μεξικού στην Ελλάδα, σήμερα εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο. Έχει εκπονήσει κοινωνιολογικές έρευνες και δημοσιεύσει μελέτες στον εξειδικευμένο Τύπο. Από τη δεκαετία του 2000 ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση από τις ιβηρικές γλώσσες, είναι, επίσης, ισπανίστρια. Έχει διδάξει κοινωνιολογία της Λατινικής Αμερικής στο ΕΚΕΜΕΛ. Έχει εκδώσει  ως σήμερα δύο ποιητικές συλλογές:  «Πρώτα ποιήματα», 1976, εκδόσεις  Νέα Σκέψη και «Έπεα πτερόεντα;», 2009, εκδόσεις Τυπωθήτω. Ορισμένα από τα ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα πορτογαλικά, ισπανικά και κροατικά. Δημοσιεύει ποίηση και λογοτεχνική κριτική σε σχετικά έντυπα και στο διαδίκτυο. 

Το ιστολόγιο της ποιήτριας amarouv.blogspot.com