Σςςς… Τα φώτα χαμηλώνουν.
Τίτλοι αρχής, στο θερινό της γειτονιάς.
Όλοι είναι εκεί. Πατάνε στα χαλίκια.
Σαββατόβραδο. Σε λίγο θα φύγουν.
Με το ένα χέρι δοσμένο στο αγαπημένο χέρι,
θα ταξιδέψουν στο μεγάλο πανί.
Σήμερα, το παραμύθι αρχίζει
μ’ ένα κρυμμένο μυστικό.
Ένα ρομάντζο, διαμπερές κι επιπλωμένο.
Ξημερώνει στην πόλη,
για όσους άφησαν πίσω τους πέτρες και βράχια.
Όλοι καθωσπρέπει μετά την εκκλησία,
με φρόνημα υψηλό και καθαρό μέτωπο,
με μια Κυριακή στο χέρι —δαντελένια—,
με την αμφιβολία τσαλακωμένη στην τσέπη.
Και οι στίχοι βερεσέ στον μπακάλη,
και τα λόγια των παιδιών
μαζεμένα δεκάρα-δεκάρα.
Μόνο σγουρά μαλλιά κι άσπρα πουκάμισα,
στο λεωφορείο για τη θάλασσα.
Όλοι μια παρέα, μια υπόσχεση
κι εκεί λοξά, ένα θαυμαστικό —το παρασόλι.
Στο μπλε τετράδιο, λέξεις στη σειρά
με άσπρο γιακαδάκι και σταυρό.
Έξω στους δρόμους, σιγά-σιγά,
μαζεύεται ο κόμπος στον λαιμό.
Ένα χέρι σήκωσε το σύνθημα.
Διάλειμμα ολίγων λεπτών…
Ένα πουλί φλεγόμενο πάνω από τα κεφάλια τους,
πάνω στα σπιρτόκουτα, πάνω από κάθε συλλαβή.
Ο χωροφύλακας ευδοκιμεί παντού,
ριζώνει στις γωνίες, τρέφεται με ψιθύρους.
Απέναντι στα παράθυρα,
απέναντι στα ξυπόλητα μεσημέρια.
Λίγο πριν το Πάσχα, ο ασβέστης.
Σβήνουν τα βήματα —άσπρη σιωπή γύρω από τα δέντρα.
Τελευταία σκηνή. Συνάντηση κυρίων:
«Εις το επανιδείν. Τα δέοντα στη σύζυγον».
Τότε, το ραγισμένο «ν» έπεσε από το ακροκέραμο
κι έσπασε μπροστά στα πόδια τους!
Αιφνίδιος θάνατος. Ανακοπή είπαν…
Βορά των θηρίων στον ιππόδρομο. Σιωπή.
Για άλλα φωνάζουν οι πρωινές εφημερίδες.
Στο τέλος, ο ήρωας χάνεται στο βάθος του δρόμου,
μεταναστεύει, διορίζεται…
Το νερό ήταν γλυφό, το παιχνίδι στημένο
και ο διαιτητής πουλημένος, όπως πάντα.
Τίτλοι αρχής, στο θερινό της γειτονιάς.
Όλοι είναι εκεί. Πατάνε στα χαλίκια.
Σαββατόβραδο. Σε λίγο θα φύγουν.
Με το ένα χέρι δοσμένο στο αγαπημένο χέρι,
θα ταξιδέψουν στο μεγάλο πανί.
Σήμερα, το παραμύθι αρχίζει
μ’ ένα κρυμμένο μυστικό.
Ένα ρομάντζο, διαμπερές κι επιπλωμένο.
Ξημερώνει στην πόλη,
για όσους άφησαν πίσω τους πέτρες και βράχια.
Όλοι καθωσπρέπει μετά την εκκλησία,
με φρόνημα υψηλό και καθαρό μέτωπο,
με μια Κυριακή στο χέρι —δαντελένια—,
με την αμφιβολία τσαλακωμένη στην τσέπη.
Και οι στίχοι βερεσέ στον μπακάλη,
και τα λόγια των παιδιών
μαζεμένα δεκάρα-δεκάρα.
Μόνο σγουρά μαλλιά κι άσπρα πουκάμισα,
στο λεωφορείο για τη θάλασσα.
Όλοι μια παρέα, μια υπόσχεση
κι εκεί λοξά, ένα θαυμαστικό —το παρασόλι.
Στο μπλε τετράδιο, λέξεις στη σειρά
με άσπρο γιακαδάκι και σταυρό.
Έξω στους δρόμους, σιγά-σιγά,
μαζεύεται ο κόμπος στον λαιμό.
Ένα χέρι σήκωσε το σύνθημα.
Διάλειμμα ολίγων λεπτών…
Ένα πουλί φλεγόμενο πάνω από τα κεφάλια τους,
πάνω στα σπιρτόκουτα, πάνω από κάθε συλλαβή.
Ο χωροφύλακας ευδοκιμεί παντού,
ριζώνει στις γωνίες, τρέφεται με ψιθύρους.
Απέναντι στα παράθυρα,
απέναντι στα ξυπόλητα μεσημέρια.
Λίγο πριν το Πάσχα, ο ασβέστης.
Σβήνουν τα βήματα —άσπρη σιωπή γύρω από τα δέντρα.
Τελευταία σκηνή. Συνάντηση κυρίων:
«Εις το επανιδείν. Τα δέοντα στη σύζυγον».
Τότε, το ραγισμένο «ν» έπεσε από το ακροκέραμο
κι έσπασε μπροστά στα πόδια τους!
Αιφνίδιος θάνατος. Ανακοπή είπαν…
Βορά των θηρίων στον ιππόδρομο. Σιωπή.
Για άλλα φωνάζουν οι πρωινές εφημερίδες.
Στο τέλος, ο ήρωας χάνεται στο βάθος του δρόμου,
μεταναστεύει, διορίζεται…
Το νερό ήταν γλυφό, το παιχνίδι στημένο
και ο διαιτητής πουλημένος, όπως πάντα.
~
από τη συλλογή Τίτλοι αρχής, εκδ. Βακχικόν, 2020
πηγή
Γεννήθηκα στα «Σέρρας» (όπως λέμε οι Σερραίοι την πόλη μας) και εργάζομαι εδώ. Είμαι εκπαιδευτικός (Σπούδασε στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.) και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Εδώ και έξι χρόνια ασχολούμαι επίσημα με την ποίηση. Λέω επίσημα, γιατί οι μικρές «ιστορίες» που έγραφα, συγκεντρώθηκαν και τυπώθηκαν σε δυο συλλογές ποιημάτων: στα τέλη του 2017 εκδόθηκε η πρώτη μου συλλογή, με τίτλο "PASSATEMPO", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και το 2020 οι «ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ» η δεύτερη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Βακχικόν». Τελευταία «πεζολογώ», ασχολούμαι δηλαδή και με το διήγημα, μετά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής.
από τη συλλογή Τίτλοι αρχής, εκδ. Βακχικόν, 2020
πηγή
Γεννήθηκα στα «Σέρρας» (όπως λέμε οι Σερραίοι την πόλη μας) και εργάζομαι εδώ. Είμαι εκπαιδευτικός (Σπούδασε στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.) και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Εδώ και έξι χρόνια ασχολούμαι επίσημα με την ποίηση. Λέω επίσημα, γιατί οι μικρές «ιστορίες» που έγραφα, συγκεντρώθηκαν και τυπώθηκαν σε δυο συλλογές ποιημάτων: στα τέλη του 2017 εκδόθηκε η πρώτη μου συλλογή, με τίτλο "PASSATEMPO", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και το 2020 οι «ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ» η δεύτερη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Βακχικόν». Τελευταία «πεζολογώ», ασχολούμαι δηλαδή και με το διήγημα, μετά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής.
