Τσάρλς Μπουκόβσκι (Charles Bukowski), «Η γάτα»

αυτή η γάτα αράζει στη σιδερένια σκάλα κινδύνου
κι είναι κίτρινη σαν τον ήλιο
και δεν έχει δει ποτέ σκύλο σε αυτή τη μεριά
της πόλης και, ρε φίλε, είναι χοντρή,
γεμάτη αρουραίους και μεζεδάκια από το ΜΠΑΡ ΤΟΥ ΧΑΡΒΕΫ
κι εγώ ανέβαινα από τη σκάλα κινδύνου
για να δω μια κυρία στο ξενοδοχείο
και μου δείχνει γράμματα του γιου της

από τη Γαλλία, κι είναι πολύ μικρό το δωμάτιο
γεμάτο κρασομπούκαλα και θλίψη,
και καμιά φορά τής αφήνω λίγα χρήματα,
κι όταν κατεβαίνω τη σκάλα κινδύνου
να σου η γάτα ξανά και
τρίβεται στα πόδια μου και
καθώς πηγαίνω στο αμάξι
ακολουθεί, και πρέπει να προσέχω
όταν βάζω μπροστά, μα όχι και πάρα πολύ:
είναι πανέξυπνη, ξέρει
ότι το αμάξι δεν είναι φίλος της.
και μια μέρα πήγα να δω την κυρία
και είχε πεθάνει. εννοώ, δεν ήταν εκεί,
το δωμάτιό της ήταν άδειο. είχε πάθει αιμορραγία,
μου είπαν, και τώρα το δωμάτιο νοικιαζόταν.
ε, λοιπόν, δεν έχει νόημα να είσαι θλιμμένος. κατέβηκα
τα σιδερένια σκαλιά και να σου η γάτα.
τη σήκωσα και τη χάιδεψα, αλλά περιέργως,
δεν ήταν η ίδια γάτα. η γούνα της ήταν τραχιά
και τα μάτια της μοχθηρά. την πέταξα στο έδαφος
και την έβλεπα να το σκάει και να με λοξοκοιτά.
μπήκα τότε στο αμάξι
κι έφυγα.

~
μετάφραση: Γιώργος Λαμπράκος
στο βιβλίο Τσαρλς Μπουκόβσκι  Για τις γάτες, εκδ. Πατάκης, 2019
πηγή