Αλεξάνδρα Πλαστήρα, «Η γραμμή της ζωής»

Ώρα λοιπόν να χωρίσουν
τα φύλλα απ’ τα πέταλα
Τόση ευωδιά
μόνο στο τέλος τη νιώθεις
Μα ήταν και μέρες
πιο φλογερές από νύχτες
όπως αστράφτει το πρόσωπο

μοναχικό στον καθρέφτη
όποιος κι αν είσαι

Μέρες σαν κι αυτές
με τις βροντές της άνοιξης
Φοβέρες του έρωτα
και γέλια πνιγμένα στα γόνατα

Μπορεί να ήταν σημύδες –
είδες τόσα
μπορεί να ήταν

Κι αυτή η χαρά
στο χλωμό πρόσωπο
είναι ακόμα σημάδι
από σπαθί.

~
από τη συλλογή Τόπος για να ζεις, εκδ. Άγρα, 1999
πηγή 

 

Η Αλεξάνδρα Πλαστήρα γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και μελέτησε μουσική. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες ποίησης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Τίτλοι βιβλίων: Σχέδια για να μάθω να υπακούω (1981). Το φως που βλέπουμε τώρα (1986). Τόπος για να ζεις (1999). Νερό στο πρόσωπο (1993). Ο οδοιπόρος είχε φύλλα στα μαλλιά του (2005). Επίσης, το βιβλίο για παιδιά: Ιστορίες μικρές και λίγο πιο μεγάλες (1983, 1993).