Ρομπέρτο Χουαρός (Roberto Juarroz), «Παντομίμες ίσκιων..»

Παντομίμες ίσκιων.
Γυμναστική μες στο σκοτάδι.
Ακόμα και τα ίδια σου τα χέρια δεν συναντιούνται
και μόνο κατά τύχη βρίσκουν άλλα χέρια
ψαύοντας μες στον ίσκιο
και δίχως να μπορούν ν' αγγίξουν κάτι που να μη σβήνει.

Γυμναστική μες στο σκοτάδι.
Τα μάτια νιώθουν άχρηστα,
παράλογα, ηττημένα,
σ' ένα καλάθι πεταμένα.
Κι ο ίσκιος μοιάζει βλέμμα,
βλέμμα ωστόσο εγκαταλειμμένο απ' τα μάτια του.

Γυμναστική μες στο σκοτάδι.
Το φως αδιαφορεί για τις περιστροφές του,
τα πάντα χάνουν τη βαρύτητά τους,
και αποκτούν μιαν άλλη διαφορετική
που συνεχώς αλλάζει
το βάρος των σωμάτων.

Γυμναστική μες το σκοτάδι.
Τα πάντα φεύγουν προς παντού
αθροίζοντας όλη την κίνηση
στην αστραπή ενός σημείου.
Και μία λόγχη ακίνητη
πάει απ' το κέντρο του παντός
στου τίποτε το κέντρο.

~
Συλλογή «Κατακόρυφη ποίηση», μτφρ: Αργύρης Χιόνης, εκδ. Τα τραμάκια, 1997

Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο  Ρομπέρτο  Χουαρός  γεννήθηκε  το  1925 στο  Κορονέλ  Ντορέγκο έξω  από  το Μπουένος Άιρες. Σπούδασε   βιβλιοθηκονομία  και  επιστήμες  της  Πληροφορικής  και ειδικεύτηκε στη Σορβόνη. Θεωρείται ως ένας από τους   σημαντικότερους   ποιητές της Αργεντινής. Ήταν πανεπιστημιακός καθηγητής για πάνω από τριάντα χρόνια και μέλος της  Ακαδημίας των Γραμμάτων της χώρας του. Βραβεύτηκε με διεθνή βραβεία με σημαντικότερο το βραβείο της Διεθνούς Μπιενάλε Ποίησης της Λιέγης το 1992. Πέθανε στο Μπουένος Άιρες το 1995.

~

Ένα αφιέρωμα στον Αργεντίνο ποιητή, Ρομπέρτο Χουαρός (1925-1995)
Εισαγωγή, μετάφραση, επιλογή: Έλενα Σταγκουράκη

Στo παρόν αφιέρωμα στον Αργεντίνο ποιητή και πανεπιστημιακό, Ρομπέρτο Χουαρός, προτιμήσαμε, αντί να γράψουμε εμείς λίγα λόγια για τη ζωή του, ν’ αφήσουμε τον ίδιο τον ποιητή να μας μιλήσει γι’ αυτήν, ώστε ν’ ακουστεί καθαρότερη η φωνή του. Ας τον ακούσουμε λοιπόν: