(1).jpg)
.png)
Εδώ που μ’ άφησες να περιμένω είναι άνυδρη
έρημος. Όπου να πάω,
περπατώ πάνω σε δισεκατομμύρια κόκκους άμμου,
κατάστεγνος σαν φτερό ξεραμένου τζίτζικα
στον άνεμο, και σ’ αγαπάω.
Γι’ αυτό μπορώ και ονειρεύομαι οάσεις παράξενες
με λωτούς και μήλα
έρημος. Όπου να πάω,
περπατώ πάνω σε δισεκατομμύρια κόκκους άμμου,
κατάστεγνος σαν φτερό ξεραμένου τζίτζικα
στον άνεμο, και σ’ αγαπάω.
Γι’ αυτό μπορώ και ονειρεύομαι οάσεις παράξενες
με λωτούς και μήλα
και πίνω νερό ανύπαρκτο από τα σιντριβάνια
των αντικατοπτρισμών σου, με το κεφάλι μου ψηλά
σαν την καμήλα.
Κι είναι το ταξίδι που μου επέβαλες ακαθόριστο
χρονικά και απροσανατόλιστο τοπικά
μέσα στην κρύα μοναξιά τη νύχτα
όπου πλήθος τσακάλια με κυκλώνανε
και μια αλεπού παράφωνη μ’ αλύχτα.
Παλιότερα χανόσουν μες στα πυκνά
των αναζητήσεών μου σκοτεινά δάση,
όπως εγώ στα αδιέξοδα της ψυχής μου που νόμιζα
πως είχα ήδη από καιρό δαμάσει.
Κι είχα να αντιμετωπίσω άοπλος στις ερμιές
τους άγριους πεινασμένους λύκους
που άλλο δε σκέφτονταν παρά να χορτάσουν
την πείνα τους
απ’ τους χαμένους μες στους λαβύρινθους
της ψυχής τους δυστυχείς καταδίκους.
Τώρα στην έρημο μόνο οι ύαινες καραδοκούν κάτω
από κάποιο ίσως ξαφνικά επερχόμενο δρολάπι
κι η δική σου η γνωστή δοκιμασία,
να δεις με τα μάτια σου
αν αντέξω μια τόσο πονεμένη αγάπη.
των αντικατοπτρισμών σου, με το κεφάλι μου ψηλά
σαν την καμήλα.
Κι είναι το ταξίδι που μου επέβαλες ακαθόριστο
χρονικά και απροσανατόλιστο τοπικά
μέσα στην κρύα μοναξιά τη νύχτα
όπου πλήθος τσακάλια με κυκλώνανε
και μια αλεπού παράφωνη μ’ αλύχτα.
Παλιότερα χανόσουν μες στα πυκνά
των αναζητήσεών μου σκοτεινά δάση,
όπως εγώ στα αδιέξοδα της ψυχής μου που νόμιζα
πως είχα ήδη από καιρό δαμάσει.
Κι είχα να αντιμετωπίσω άοπλος στις ερμιές
τους άγριους πεινασμένους λύκους
που άλλο δε σκέφτονταν παρά να χορτάσουν
την πείνα τους
απ’ τους χαμένους μες στους λαβύρινθους
της ψυχής τους δυστυχείς καταδίκους.
Τώρα στην έρημο μόνο οι ύαινες καραδοκούν κάτω
από κάποιο ίσως ξαφνικά επερχόμενο δρολάπι
κι η δική σου η γνωστή δοκιμασία,
να δεις με τα μάτια σου
αν αντέξω μια τόσο πονεμένη αγάπη.
~
από τη συλλογή Και στρεβλές ρίμες (2006)
πηγή
Ο Νίκος Γρηγοριάδης (1931–2012) ήταν Έλληνας ποιητής. Ήταν γνωστός και με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Νικόλας Ταλμάν. Γεννήθηκε το 1931 στην Κορυφή Κιλκίς, και σπούδασε στη φιλοσφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία ιδιωτικής, αρχικά, και δημόσιας, έπειτα, εκπαίδευσης. Αργότερα την περίοδο από το 1983 έως το 1993 υπήρξε και σχολικός σύμβουλος, ενώ συνεργάστηκε με τον Οργανισμό Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) για τη συγγραφή σχολικών εγχειριδίων για τα μαθήματα της λογοτεχνίας, της νεοελληνικής γλώσσας και του συντακτικού της νεοελληνικής γλώσσας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Ασχολήθηκε τόσο με τη συγγραφή εκπαιδευτικών βιβλίων όσο και με την ποίηση. Το έργο του συγκαταλέγεται στη β΄ μεταπολεμική γενιά, ενώ χαρακτηρίζεται για το λιτό του ύφος που θυμίζει καθημερινό λόγο. Ένα μέρος των διδακτικών βιβλίων του βγήκε από τις Εκδόσεις Κώδικας, στις οποίες ήταν συνυπεύθυνος. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2012.
Τίτλοι βιβλίων: Το βάθος της ληκύθου (1963). Δειγματοληψία Α (1981). Ο κήπος και η πύλη (1982). Τα μέτρα και τα σταθμά (1983). Η απουσία και ο λόγος (1985). Ίσκιοι (1987). Το αθέατο μέσα μας (1988). Βουστροφηδόν το σύνταγμα της ζωής (1988). Flora mirabilis. Ο πίθος και το φανάρι (1992). Μαύρες ακτές (1994). Δειγματοληψία Β (1996). Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα (1998). Ανάβαση (2002). Και στρεβλές ρίμες (2006). Ποιήματα [1963 - 2005], συγκεντρωτική έκδοση (2007)
από τη συλλογή Και στρεβλές ρίμες (2006)
πηγή
Ο Νίκος Γρηγοριάδης (1931–2012) ήταν Έλληνας ποιητής. Ήταν γνωστός και με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Νικόλας Ταλμάν. Γεννήθηκε το 1931 στην Κορυφή Κιλκίς, και σπούδασε στη φιλοσφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία ιδιωτικής, αρχικά, και δημόσιας, έπειτα, εκπαίδευσης. Αργότερα την περίοδο από το 1983 έως το 1993 υπήρξε και σχολικός σύμβουλος, ενώ συνεργάστηκε με τον Οργανισμό Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) για τη συγγραφή σχολικών εγχειριδίων για τα μαθήματα της λογοτεχνίας, της νεοελληνικής γλώσσας και του συντακτικού της νεοελληνικής γλώσσας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Ασχολήθηκε τόσο με τη συγγραφή εκπαιδευτικών βιβλίων όσο και με την ποίηση. Το έργο του συγκαταλέγεται στη β΄ μεταπολεμική γενιά, ενώ χαρακτηρίζεται για το λιτό του ύφος που θυμίζει καθημερινό λόγο. Ένα μέρος των διδακτικών βιβλίων του βγήκε από τις Εκδόσεις Κώδικας, στις οποίες ήταν συνυπεύθυνος. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2012.
Τίτλοι βιβλίων: Το βάθος της ληκύθου (1963). Δειγματοληψία Α (1981). Ο κήπος και η πύλη (1982). Τα μέτρα και τα σταθμά (1983). Η απουσία και ο λόγος (1985). Ίσκιοι (1987). Το αθέατο μέσα μας (1988). Βουστροφηδόν το σύνταγμα της ζωής (1988). Flora mirabilis. Ο πίθος και το φανάρι (1992). Μαύρες ακτές (1994). Δειγματοληψία Β (1996). Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα (1998). Ανάβαση (2002). Και στρεβλές ρίμες (2006). Ποιήματα [1963 - 2005], συγκεντρωτική έκδοση (2007)
