Ελένη Μανιωράκη – Ζωιδάκη, «Ποτέ το για πάντα»

Φιλιά και αγκάλιασμα
με δίχως αύριο,
δίχως συνέχεια το άγγιγμά μας,
γλυκά στα μάτια δεν κοιταχτήκαμε
δεν φτεροκόπησε γοργά η καρδιά μας.

Σκέψεις και αισθήματα
όλα αθέατα,
χάδι μικρό που δεν μου φθάνει,
κι έχουν γραφτεί οι συναντήσεις μας
σ’ αόρατο χαρτί με άσπρο μελάνι.

Το τέλος έρχεται προτού το φθάσουμε
σαν αστραπής το φως π’ αμέσως σβήνει,
πλανόδιος έρωτας
και περασάρικος,
που ούτε για όνειρα ίχνη αφήνει.

Αμεταχείριστη
η λέξη «αγάπη μου».
Απαγορεύεται το σε «σε θυμάμαι».
Μα μια ευκολόπιστη
σκέψη μου ξέφυγε,
πως ίσως μάθουμε «να αγαπάμε».

~
πηγή

 
Σ᾽ ένα όμορφο, Μινωικό  χωριό,  τον Πανασσό Ηρακλείου Κρήτης γεννήθηκα, κάποια μακρινή άνοιξη κι εκεί μεγάλωσα ανάμεσα σε ζεστούς κι αληθινούς ανθρώπους. Αγρότισσα κι αρχόντισσα η μάνα μου, αγρότης και φιλόσοφος ο πατέρας μου. Είχα όσο ήθελα ουρανό και δικά μου αστέρια. Ταξίδεψα με το σύννεφο,  φτερούγισα με τον άνεμο, έλειωσα με το χιόνι. Η πεταλούδα με δίδαξε το εφήμερο, το ποτάμι το ανεπίστρεπτο τα πουλιά την ελευθερία. Διορίστηκα δασκάλα στο Δημοτικό σχολείο της «ΛΑΡΚΟ» του Μποδοσάκη, στον Ν. Φθιώτιδος. Ενθουσιάστηκα είχα ψυχές να πλάσσω.

 

(Έχει βραβευτεί πέντε φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης (η μία σε ποιητική συλλογή). Επτά σε διηγήματα. Δημοσιεύει σε εφημερίδες και περιοδικά του Ηρακλείου και των Αθηνών Είναι μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών» της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» – «του Συνδέσμου Ιστορικών συγγραφέων», «του Συνδέσμου Λογοτεχνών Ηρακλείου Κρήτης» και «αντιπρόεδρος του Συλλόγου Λογοτεχνών Ηρακλείου «Κρητών λόγος»)

 

Τίτλοι βιβλίων: Τον έρωτα τραγούδησα τη φύση και το άπιαστο (2006). Η ορχήστρα των θεών και μια παραφωνία (Μυθ. 2008). Στην ενδοχώρα των αισθημάτων (2010). Με τα φτερά του Πήγασου (2010). Φιλοξενία και έρωτας στα χρόνια της λέπρας (Μυθ. 2013). Η Ελλάς εάλω και ούτως και άλλως (2014). H Διδασκάλισσα (Μυθ. 2016).
Το ιστολόγιο της ποιήτριας elmanioraki.blogspot.com