Μαρία Λαϊνά, «Μια φθινοπωρινή ημέρα»

Απλώς μια φθινοπωρινή ημέρα
δίχως βροχή
και δίχως άνεμο·
ο κήπος μου φέτος δεν θα έχει λουλούδια
ούτε στην άκρη του λιμνούλα με χρυσόψαρα
άθελά μου θυμάμαι
ανώφελα χρόνια
ακόμη μία φορά
η τύχη μού χαμογελάει·
η μοναξιά που ονειρεύτηκα στα νιάτα μου
θ’ ανοίξει το μπουκάλι το κρασί
και θα μ’ ανάψει το τσιγάρο.

~
από τη συλλογή Ό,τι έγινε - άνθρωποι και φαντάσματα, εκδ. Πατάκης, 2020
πηγή

 

Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Απόφοιτος της Νοµικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, σε σχέση πάντα µε την τέχνη (µετάφραση δοκιµίων και λογοτεχνίας, επιµέλεια εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκποµπές και σενάρια στην κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία µετάφρασης, δηµοσιογραφία σε λογοτεχνικά ένθετα εφηµερίδων). Το έργο της περιλαµβάνει ποιητικές συλλογές,  θεατρικά,  πεζογραφήµατα, κριτικές και µελετήµατα, σύνταξη ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές µεταφράσεις). ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Ενηλικίωση (1968), Επέκεινα (1970), Αλλαγή τοπίου (1972), Σημεία στίξεως (1979), Δικό της (1985), Ρόδινος φόβος (1992), Εδώ (2003), Ο κήπος -όχι εγώ (2005), Μικτή τεχνική (2012), Σε τόπο ξερό, Ποιήματα 1970 - 2012 (2015),  Ό,τι έγινε - άνθρωποι και φαντάσματα (2020), Τι όμορφη που είναι η ζωή (2020). Έργα της έχουν µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε ανθολογίες. Εκπροσώπησε πολλές φορές επίσηµα την Ελλάδα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή, "Ρόδινος φόβος". Η μετάφραση στα Γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της. Ιδρυτικό µέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.