(1).jpg)
.png)
Με το πιστόλι στο κρόταφο!
Για το τελείωμα και τρομερό πέρας της θεσφατιάς.
Για το άγγιγμα στο χέρι,
του διαβόλου το δεινό.
Για το σάλιο μου που δε λέει να ερημώσει.
Για τις άστοχες προτάσεις που κλώθανε μια ανερμάτιστη σκοταδιά
και για τα χέρια μου που δε λένε να σταματήσουν το μίσος.
Είτε από το δάκρυ,
είτε από την αηδία,
είτε από την γαμημένη παραίτηση των πάντων.
Για τους ποιητές που συνεχίζουν
να είναι η κοροΐδία των θνητών.
Για τους ποιητές,
που πάντα θα υποφέρουν.
Όχι γιατί πρέπει,
αλλά γιατί τους προστάζει η φύση τους να πάνε εκεί.
Για τους ρομαντικούς που θωπεύουν τ' αθέατα.
Για τους ταξιδιάρηδες του κακόφημου ριζικού.
Για τους επόμενους,
τους άχαρους
κι αγίνωτους,
τους πραγματευτές της μοίρας
και τους καλλιτέχνες του θανάτου.
Για το γνώριμο άρωμα σάρκας που μας προσκυνάει
στη πατωσιά της ακόρεστης πείνας.
Για λίγη δροσιά,
πάνω στο ξέχειλο κορμί μιας ακατανόητης επανάστασης.
Για την προστυχιά και τη συγκατάνευση.
Για εκείνη τη γυναίκα
που κλείδωσε τη μοίρα μας στη ρεμούλα των καιρών.
Για σένα.
Μοναδική μου.
Για το τελείωμα και τρομερό πέρας της θεσφατιάς.
Για το άγγιγμα στο χέρι,
του διαβόλου το δεινό.
Για το σάλιο μου που δε λέει να ερημώσει.
Για τις άστοχες προτάσεις που κλώθανε μια ανερμάτιστη σκοταδιά
και για τα χέρια μου που δε λένε να σταματήσουν το μίσος.
Είτε από το δάκρυ,
είτε από την αηδία,
είτε από την γαμημένη παραίτηση των πάντων.
Για τους ποιητές που συνεχίζουν
να είναι η κοροΐδία των θνητών.
Για τους ποιητές,
που πάντα θα υποφέρουν.
Όχι γιατί πρέπει,
αλλά γιατί τους προστάζει η φύση τους να πάνε εκεί.
Για τους ρομαντικούς που θωπεύουν τ' αθέατα.
Για τους ταξιδιάρηδες του κακόφημου ριζικού.
Για τους επόμενους,
τους άχαρους
κι αγίνωτους,
τους πραγματευτές της μοίρας
και τους καλλιτέχνες του θανάτου.
Για το γνώριμο άρωμα σάρκας που μας προσκυνάει
στη πατωσιά της ακόρεστης πείνας.
Για λίγη δροσιά,
πάνω στο ξέχειλο κορμί μιας ακατανόητης επανάστασης.
Για την προστυχιά και τη συγκατάνευση.
Για εκείνη τη γυναίκα
που κλείδωσε τη μοίρα μας στη ρεμούλα των καιρών.
Για σένα.
Μοναδική μου.
~
από τη συλλογή Αννα, Εριφύλη, 2005
από τη συλλογή Αννα, Εριφύλη, 2005
Ο Γιάννης Ζελιαναίος γεννήθηκε τον Γενάρη του άσωτου έτους 1978. Υπήρξε αρθρογράφος σε πολλά μουσικά sites, αποκλειστικός φωτογράφος του συγκροτήματος «Διάφανα Κρίνα» για πολλά χρόνια, δισκοθέτης, φανζινάς, υπάλληλος δισκοπωλείου και πολλά άλλα επαγγέλματα που ευτυχώς έκανε για να βιοποριστεί. Ποιήματα και κείμενά του έχουν χρησιμοποιηθεί για θεατρικές παραστάσεις, opening acts και άλλα πολλά. Την περίοδο 2012-2017 ήταν συνεκδότης μαζί με την Γιώτα Παναγιώτου στις εκδόσεις Straw Dogs όπου κυκλοφορεί και το ομότιτλο περιοδικό τέχνης με έδρα του την Κύπρο. Για ένα χρόνο (2015-2016) αρθρογραφούσε στο πολιτιστικό ένθετο «Ηδύφωνο» της κυριακάτικης «Σημερινής» κρατώντας την δική του μουσική στήλη με τίτλο «Ο Ήχος της Μουσικής». Είναι βασικός συνεργάτης της Τεθλασμένης Ψηφιακής Βιβλιοθήκης, bibliotheque.gr. Ζει κι εργάζεται ως δισκοθέτης στην Λευκωσία. Τίτλοι βιβλίων: Καλώς ήρθες χειμώνα, γραφιά της νιότης μας (Εριφύλη, 2004). Άννα (Εριφύλη, 2005). Ο διάβολος πάνω σε στρατσόχαρτο (Ενδυμίων, 2009). Μακάριοι οι σκύλοι του οινοπνεύματος (Straw Dogs, 2016). Ο διάβολος πάνω σε στρατσόχαρτο (Straw Dogs, 2016). Caraytoktonia (Bibliotheque, 2018).
